ความรักคือกิเลสตัณหา : กลอนคติเตือนใจ
๏ ชีวิตฤา คือ(เหมือน)ละคร................................สอดแทรกซ้อน สิ่งเน่าเสีย(ความชั่ว,ฉล,ปัญหาฯลฯ)
ทำจิตใจ ให้อ่อนเปลี้ย...................................หดหู่ระเหี่ย เพลียกมล
๏ กองกิเลส และตัณหา......................................(ต้น)เหตุบรรดา อกุศล
พื้นฐานจริต จิตใจคน.....................................จึงดิ้นรน กระวนกระวาย
๏ อยากมี(อยาก)ได้ ไร้สิ้นสุด...............................เปรียบประดุจ หิวกระหาย
ผลักดันคน ทุรนทุราย....................................ความอิ่ม(พอ)คล้าย ไม่เคยมี
๏ กองกิเลส และตัณหา.......................................ก่อปัญหา มนวิถี(มน อ่าน มะนะ)
ผลิตผลร้าย ให้ชีวี.........................................(ตลอด)วัน-เดือน-ปี นิรันดร
๏ ความรักฤา (ก็)คือ(กิเลส)ตัณหา........................(ทำให้)ไม่คลาดคลา ความรุ่มร้อน
จึงได้ยิน (คำว่า)ลืมกิน-นอน...........................ยามอาวรณ์ รักฝังใจ
๏ (เมื่อ)ความไม่เที่ยง(อนิจจัง) เลี่ยงไม่พ้น............ดวงกมล คนอ่อนไหว
(ความ)รักฤาแผก แตกต่างไป?.......................เปลี่ยนแปลงได้ ไร้จีรัง(ไม่แน่นอน)
๏ รักเหลือล้น มิพ้น(เบื่อ)หน่าย............................เกิด-ดับได้ สลาย(ความ)หวัง
สัมพันธ์รั่ว ครอบครัวพัง.................................ประดาประดัง ทุกขังพี
๏ ความรักฤา (ก็)คือกิเลส(ตัณหา)......................เป็นสาเหตุ (ทำให้)สัตว์โลกนี้
สืบเผ่าพันธุ์ ลูกหลานทวี................................หาได้ดี(เลิศล้ำ) วิเศษเลยฯ(ไม่ควรบูชา)
๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๗
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘ ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา
๔. รัฏฐปาลเถรคาถา คาถาสุภาษิตของพระรัฏปาลเถระ. ...........หมู่มนุษย์ที่มีทรัพย์ในโลกนี้ ได้ทรัพย์แล้วไม่ให้ทาน เพราะความลุ่มหลง ได้ทรัพย์แล้วทำการสั่งสมไว้ และปรารถนาอยากได้ ยิ่งขึ้นไป พระราชากดขี่ช่วงชิงเอาแผ่นดินครอบครองแผ่นดินอันมีสาคร เป็นที่สุด ตลอดฝั่งสมุทรข้างนี้แล้ว ไม่รู้จักอิ่ม ยังปรารถนาจัก ครอบครองฝั่งสมุทรข้างโน้นอีกต่อไป พระราชาก็ดี มนุษย์เหล่าอื่นเป็น อันมากก็ดี ผู้ยังไม่ปราศจากตัณหา ย่อมเข้าถึงความตาย ยังไม่เต็มความ ประสงค์ ก็พากันละทิ้งร่างกายไป ความอิ่มด้วยกามทั้งหลาย ย่อมไม่มี ในโลกเลย........ฯลฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น