ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน
ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร
*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันจันทร์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2567

ทุกอย่าง(ในชีวิต)คือทางผ่าน : กาพย์ยานี๑๑




ทุกอย่าง(ในชีวิต)คือทางผ่าน : กาพย์ยานี๑๑


    จั๊กจั่น ประชัญเสียง.................................คือสำเนียง เคียงคิมหันต์

(แต่)พงพี ที่ถูกบั่น(ทำลาย)......................เสียงจั๊กจั่น จึงสั้นลง(แผ่วเบาลง)


    ความร้อน มิทอนลด................................ความทรหด จึงประสงค์

คุณค่า ของป่าดง.....................................คือ(การ)คงอยู่ คู่ความเย็น(ป่าไม้ช่วยให้อากาศชื้นเย็น)

 

    ทุกอย่าง(ในชีวิต) คือทางผ่าน..................ของ(วัฏ)สงสาร นานเนื่องเห็น

สิ่งที่ มี-ได้-เป็น........................................ล้วนเฉกเช่น อนิจจัง


    ชะตา ชีวาทิศ.........................................ถูกลิขิต ติดตามหลัง

เก่ากรรม เคยทำดัง...................................ต้นเหตุทาง ย่างชีวิน


    (ดล)ให้พบ ประสบ-เห็น...........................ได้-มี-เป็น เช่นทรัพย์สิน(ส่วนตัว)

ติดตาม ประจำจินต์...................................จวบสุดสิ้น อายุชนม์


    (ชะตา)ดี-ร้าย อย่าใหลหลง.......................สรรพสิ่งคง ทรงเหตุ-ผล

ตามกฎ แห่งกรรมกล.................................ที่เวียนวน บนวัฏฏา


    (จง)พากเพียร ทำความดี...........................คือวิถี พิสิฐา(พิสิฐ=ประเสริฐ,วิเศษ)

ปรับปรุง มุ่งพัฒนา(ตน)..............................(ชีวิต)จึงก้าวหน้า เจริญชัย


    มรรคา ของมนุษย์.....................................จักสิ้นสุด ณ จุดไหน?

เกิด-แก่-เจ็บ-ตายไป..................................อายุขัยฯลฯ ไร้ขอบ(เขต)เอย


๑๑ มีนาคม ๒๕๖๗


พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค

...........ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล พระวิปัสสีโพธิสัตว์ผู้เสด็จหลีกออกเร้นอยู่
ในที่ลับ ได้ทรงพระปริวิตกเช่นนี้ว่า โลกนี้ถึงความยาก ย่อมเกิด แก่ ตาย และ
เวียนตาย เวียนเกิด เออก็แหละบุคคลไม่รู้ชัดถึงอุบายเครื่องพ้นทุกข์ คือ ชราและ
มรณะนี้ การพ้นทุกข์ คือ ชราและมรณะนี้ จักปรากฏได้เมื่อไรเล่า ฯ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น