สิ่งที่ควรมักน้อย-มักมาก
: กลอนหก
๏ มักน้อย ในปัจ จัยสี่......................พอใจ ตามมี
ตามได้
พออยู่ พอกิน
พอใช้.......................อย่าไป โลภมาก อยากมี(มาก)
๏ ทรัพยา กรโลก (มี)จำกัด...............ควรหัด ให้ปัน
สรรค์ศรี
ไม่ต้อง แก่งแย่ง
แข่งดี....................แข่งว่า ใคร(มั่ง)มี ปรีชา
๏ กินได้ ไม่มาก กว่าท้อง..................มิต้อง กระหาย
ไขว่หา(มากๆ)
(ยืน-เดิน-นั่ง)นอนได้
ไม่เกิน กายา.....อยากครอง ดิน-ฟ้า ไปใย?
๏ คนหาก มักน้อย คล้อยคิด...............วิกฤติ โลกร้อน
ผ่อน(คลาย)ไหว
แต่เพราะ โลภลาน
จัญไร..................โลกจึง ใกล้กลาย อเวจี
๏ สิ่งที่ ควรจัก
มักมาก.......................(คือ)บั่นบาก หลักธรรม วิถี
อย่าพอ ใจเท่า
ที่มี(ที่เป็น).................เพียรฝึก ฤดี ปรีดา
๏ ลดกิเลส ตัณหา ให้มาก...................อกุศล ล้นหลาก
หัก-คร่า
สั่งสม แก่นสาร
ปัญญา......................พัฒนา ความคิด จิตใจ
๏ อย่างไม่ รู้เพียง
รู้พอ........................(อย่า)รีรอ วันหน้า ไฉน
อย่างไม่ อิ่มหนำ
ทำไป......................จวบวัย วารสิ้น ภินท์พัง
๏ ยิ่งทำ ยิ่งดล ผลดี............................ยิ่งมาก
ยิ่งมี ความหวัง
กุศล ผลบุญ
หนุนพลัง........................ยับยั้งทุกข์ เสริมสุขเอยฯ
๒ สิงหาคม ๒๕๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น