ความหลงผิด : โคลงสี่สุภาพ
๑.
ธรรมดาหลังจากฟ้า........................แจกฝน
อุณหภูมิเร่ารน.................................ลดร้อน
ยิ่งตกในยามสน-..............................ธยาสาด
อากาศรัตติกาลย้อน.........................เกิดเยื้องเย็นหนาวฯ
๒.
ถึงคราวปลายฝนต้น........................หนาวฤดู
พิรุณพลันพรั่งพรู.............................แพร่พร้อม
สายัณห์ยามฉ่ำชู.............................ชื่นชิด
เนรมิตหนาวเย็นย้อม........................หยาดเยิ้มนิสาชลฯ(นิศาชล=น้ำค้าง)
๓.
ตื่นตนแต่รุ่งเช้า..............................ชีวิต
สดใสธรรมชาติชิด...........................เชิดชื้น
ลมหนาวนำอำมฤต..........................มาโปรด
รินรดโลการื้น.................................และร้า
หฤทัยฯ(ร้า=ร่า,เริง)
๔.
ความหลงใหลผิดแล้.......................ผลลัพธ์
ทำบาปแด่คนนับ.............................ไม่ถ้วน
ทำบุญพระ-วัดกลับ..........................คิดกลบ
เลือนลบบาปเก่าล้วน........................(โดยการ)กรวดน้ำหยาดเดียวฯ
๕.
(ความ)จริงเป็นเพียงเศษเสี้ยว...........ความหลง(ผิด)
คนส่วนใหญ่ดำรง............................ชีพใช้
เอา(ความ)งมงายประสงค์.................เป็นหลัก
ปักจิตเชื่อเฉกไร้..............................หรือน้อยปัญญาฯ
๖.
โทษคนอื่นขยายเพี้ยง.....................ภูเขา
โทษของตนเบือนเบา.......................เท่าฝ้าย
ยกตนข่ม-ติเขา...............................เตียนต่ำ
ตนทรามยังยลคล้าย........................น้ำค้างกลางเวหาฯ
๗.
อวิชชาเฉกพื้นฐาน.........................ความคิด
โมหะมีอิทธิฤทธิ์.............................ครอบค้ำ
การขจัดจะเนรมิต............................วิเศษ
ทุกข์เทวษสลายล้ำ..........................ล่วงเข้าสุขารมณ์ฯ
๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น