เริ่มต้นทำบุญ : กลอนเจ็ด
๏ ฤดูหนาว เข้านอน
ตอนหัวค่ำ.....................ลมร่ำ ทำให้ กายผวา
อาบน้ำ ยามเย็น
เฟ้นเวลา.............................รอช้า อาจไข้ ไม่สบาย
๏ คนเรา (มัก)เขลาคิด
ชีวิตขลุก....................หาความ สนุก สุขสมหมาย
เก็บของ ต้องการ
อันมากมาย........................จับจ่าย ใช้สอย คอยเหลียวแล
๏ ยิ่งวัย หนุ่มสาว
ยิ่งเมามัน..........................เที่ยวฝัน หรรษา เริงร่าแส่
(การ)ทำบุญ สุนทาน
คร้านดวงแด..................รอแก่ ชรา เข้ามาเยือน
๏ โรคภัย ไข้เจ็บ
เหน็บไปหมด......................แรงลด สลดจิต จึงคิดเขยื้อน
ขยับทำ บุญทาน
ทุกวันเดือน.........................หวังเลือน ลบเทวษ เจตนา
๏ เข้าวัด ฟังธรรม
พระพร่ำบ่น........................บวชฯลฯบน(บาน) ผลสวรรค์ พรหมชั้นฟ้า
บ้างอยาก กำเนิด
(กลับมา)เกิดโลกา...............พร้อมฐา นะรวย ร่ำ-สวยงาม
๏ เวรกรรม ทำไว้
วัยละอ่อน...........................ผลย้อน คืนมา อย่ามองข้าม
ป่วยการ ล้าง-รา
พยายาม..............................ด้วยความ เขลาจิต ผิดเข้าใจ
๏ บุญทาน (ควร)ทำไว้
(ตั้ง)แต่วัยเยาว์............อย่ารอ แก่เฒ่า เข้าใจไหม?
ความดี ที่ทำ
งอกงามไว................................ตามใคร คิดคาด บ่อาจมี
๏ ระยะ เวลา
และโอกาส..............................ประสาธน์ ผลกรรม ทำหน้าที่
เริ่ม(ต้น)เร็ว เท่าไร
ยิ่งได้ดี.............................ผลมี ชีวิต อุกฤษฎ์เอยฯ
๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น