พักผ่อน : กลอนเจ็ด
๏ โลกไม่ สว่าง ถึงกลางคืน................หยุดตื่น ตลอดเวลา นิทราบ้าง
ปลดปล่อย
เป้าหมาย ปลงใจวาง...........ทุกอย่าง ต่างต้อง ตรองวางลง
๏ ไม่ใช่ ย่อหย่อน หากผ่อนคลาย........มิหยุด
จุดหมาย มาดประสงค์
เพื่อไป
ถึงฝัน ที่มั่นคง.........................ส่งเสริม กาย-ใจ ให้แข็งแรง
๏ จึงต้อง ตระหนัก
ยอมพักผ่อน............หยุดการ บั่นทอน ก่อนหน่ายแหนง
เจ็บไข้
ได้ป่วย ซวยแทรกแซง...............ขัดแย้ง แคลงยั้ง ฉุดรั้งเจริญ
๏ พักผ่อน ไม่ใช่
ไม่นอนหลับ................กลับมุ มานะ ภาระเหิน
อดหลับ อดนอน
จรเพลิดเพลิน...............จนเกิน กำลัง พลั้งพลาดภินท์
๏ มิใช่ ไปเหวี่ยง
เสี่ยงชีวิต....................พนัน-ยา เสพย์ติดฯลฯ ผิดถวิล
ผลาญทรัพย์
จับจ่าย ละลายสิ้น...............แล้วจะ หากิน(เก็บออม) กันทำไม?
๏ หลักคือ คนเรา
ต้องก้าวหน้า................แสวงหา ค่าคุณ ชีพพิสัย
วิถี ถูกต้อง
คืออะไร?..............................อย่าให้ ไร้ค่า (เกิด)มาเป็นคน
๏ พักผ่อน แค่เพียง
ให้พอดี.......................พักตลอด ชีวี=นิสัยฉล
กิจกรรม
ทำเล่น เช่นลิงซน.......................มักไม่ ให้ผล หนทางพาล
๏ ตัณหา มากมาย
ควรให้พัก......................ความรัก มากเกิน อย่าเพลินหาญ
อีกหนึ่ง วิถี
(คือ)กวีธาร.............................คือการ พักผ่อน อ่อนโยนเอยฯ(ธาร=การรับไว้)
๕ มิถุนายน
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น