สำนึกผิด : กาพย์ยานี๑๑

สำนึกผิด : กาพย์ยานี๑๑

๏    เคยเบียด เบียนคนอื่น................เขาขมขื่น สะอื้นไห้

ส่วนเรา มิเข้าใจ............................กระทั่งได้ ธรรมบำเพ็ญ

๏    รู้สึก สำนึกผิด...........................แจ้งดวงจิต ประจักษ์เห็น

เหตุการณ์ เคยพาลเป็น...................ก่อกรรมเวร เจนจดจำ

๏    (ผู้)ไม่ตรึก สำนึกผิด...................เพราะยังติด นิสัยต่ำ

ยังยึด มรรคมืดดำ...........................ครรลองค้ำ เจตจำนง

๏    ชอบชิด อวิชชา..........................เหล่านรา ย่อมใหลหลง

มิถือ หลักซื่อตรง............................ประสงค์แส่ แต่คดจินต์

๏    จนกว่า จะรู้แจ้ง...........................สัตสำแดง คลางแคลงสิ้น(สัต=ดี,งาม)

จวบจน เจอมลทิน...........................ถวิลล้าง ตั้งฤทัย

๏    จึงจะ ตระหนักจิต.........................เริ่มต้นคิด เป็นคนใหม่

จึงจะ พยายามใจ.............................เพียรแก้ไข กลายเป็น(คน)ดี

๏    ความคิด "ถูก-ผิด"ข้อง.................คือครรลอง สอดส่องศรี

ตราบใด มิใยดี.................................อย่าหมายมี วิจิตรกระมล

๏    เมื่อจิต (รู้จัก)คิดใคร่เป็น.................ธรรมบำเพ็ญ จึงเห็นผล

พากเพียร เปลี่ยนแปลงตน..................พ้นหยาบช้า สถาพรฯ

๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๙