ความรักและของฝาก : กลอนเปล่า
๏ การคิดถึงใครในบางคน
เป็นเพราะกมลสนใจของฝาก(ที่จะได้รับ)
การแสดงออกซึ่งความดีใจอันมายมาก
เนื่องจากอยากเห็นสิ่งของ(ฝาก)ที่ปองหมาย(ไม่ใช่คน)
๏ ของฝากอาจจะทำให้ใครคิดถึง(เรา)
"ชนะใจ"อย่าเพิ่งใคร่คำนึง
"สิ่งของ"ดอกหนาพาซาบซึ้ง
มิใช่พึงพอใจในตัวบุคคล
๏ "ของฝากแทนความหมายของความรัก"
ตรรกะที่จะพบได้
หากใครใคร่สน-
ใจคิด
พินิจลึกซึ้งถึงเงื่อนกล
ที่ดูไปก็ไม่ต่าง"ฉล"
ของคนเห็นแก่ได้
ใคร่แต่ตน
ของคนล้นมารยา
๏ ส่วนหนึ่งก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ
ที่ต้องหัดเรียนรู้สู้เสาะหา
เมื่อต้องไปสร้างสัมพันธ์กับใคร
แม้เขาไม่โลภา(โลภ)
เพื่อแทนนิยามความหมายว่า
"คิดถึงทุกเวลาและวินาที"
๏ ของฝากอาจถูกใช้เป็นเครื่องมือสกปรก
เพื่อโกหกว่าตัวข้านี้
ซื่อตรง จงรัก
และภักดี
แต่แท้ที่จริงอาจนึกชิงชัง
๏ ความรักจักมิอาจวัดได้ด้วยของฝาก
พฤติกรรมต่างหาก
ที่จักไขความกระจ่าง
ความเสมอต้นเสมอปลายไม่จืดจาง
เวลาการณ์จะสรรค์สร้าง
สัจจาให้รู้ว่าใครบ้าง
ที่ควรไว้เนื้อเชื่อใจฯ
๓๐
ธันวาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น