ภาพจาก//https://www.pinterest.com/pin/511440101413615272/
ปล่อยเป็นเวรกรรม : กลอนเจ็ด
๏ รูปร่าง หน้าตา จะปรากฏ......................ไปจน คนหมด อายุขัย
สติ ปัญญา
ประจำใจ..............................จวบไร้ ชีวิต พิจารณา
๏ เวรกรรม ตามไส
ให้ประสบ..................พานพบ อำนาจ วาสนา
ทุกข์โศก โรคภัย
ไร้ที่มา.........................ที่ชี้ ชัดว่า (เป็น)บุรพกรรม
๏ จึงสร้าง (ความ)คลางแคลง บ่แจ้งจิต.....ชีวิต
ปริศนา ประดาส่ำ
ปะเหมาะ เพราะเท่า
เราเคยทำ?................เฉกคำ คมก่อน ย้อนแยบยล
๏ เวรกรรม ตามติด
ชีวิตไป......................เนิ่นนาน เท่าใด? ยากทายหน
วิถี ชีวา
แต่ละคน....................................สับสน ซับซ้อน แสนอ่อนทรวง
๏ ตั้งอก ตั้งใจ
ใช้ชีวิต.............................มิคิด ท้อแท้ และคอยห่วง
ฟูมเฝ้า คำนึง
เพียงพึ่งดวง........................ลุล่วง รับเป็น เวรปัจจัย
๏ สั้นบ้าง นานบ้าง
ทุกย่างก้าว.................น้อมน้าว กุศล กระมลใส่
มิคิด มิจฉา
มารยาไช...............................ปล่อยใจ ไปจาก หลักศีลธรรม
๏ คิดดี ทำดี
วิถีสว่าง..............................เสริมสร้าง ประสิทธิ์ จิตเลิศล้ำ
จรรโลง ฤดี
ธีระจำ...................................มิตก วกต่ำ เวียนคำนึง
๏ หนทาง ข้างหน้า
จิกระจ่าง....................เหินห่าง หมางมัว ชั่วช้าถึง
ชีวา
สะอาด สัตตราตรึง............................ตราบซึ่ง เสร็จสิ้น สุดวิญาณฯ(สัต=ดี,งาม)
๑๔
ธันวาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น