ระวังภัยในโลก : กลอนแปด
๏ บนเนินสูง ทุ่งหญ้า
เขียวขจี...........เหล่าภุมรี ผีเสื้อ บินเพรื่อผิน
เกาะเกสร บุปผา
ท่องหากิน.................เลี้ยงชีวิน อินทรีย์ วิริยา
๏ เยาวชน ซนซ่า
ปรากฏไกล............ถือกิ่งไม้ ไล่ตี รี่หรรษา
แมลงปอ คอหลุด
อุจาดตา...................ผีเสื้อขา ปีกขาด ชีวาตม์วาย
๏ เด็กคิดแต่ แค่เล่น
เช่นสนุก............บนกองทุกข์ เถื่อนดิบ ความฉิบหาย
ของผู้อื่น ดื่นเห็น
เป็นผ่อนคลาย............ใจสบาย ไม่คิด ผิดศีลธรรม
๏ เมื่อผู้ใหญ่ ไม่สอน
ให้อ่อนโยน........หากเราโดน รังแก แลไม่ขำ
การเบียดเบียน
ชั่วร้าย ไม่ควรทำ............ก่อระกำ นำตรอง สนองตน
๏ มิหนำซ้ำ พร่ำสอน
ย้อนทุจริต..........เจ้าเล่ห์จิต คิดกล้า อกุศล
ให้เห็นงาม ทรามชั่ว
กลั้วกมล................เห็นแก่ตน ฉลฉ้อ ก่อกรรมเวร
๏ อันคนดี มิควร
ชวนประมาท.............ธรรมชาติ สัตว์ร้าย ใคร่ฆ่าเข่น
โลกแห่งการ เบียดเบียน
มิเปลี่ยนเกณฑ์...รู้หลีกเร้น เห็นภัย ในโลกเอย ฯ
๑๓ มีนาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น