วัฏฏะ รัถยา : กลอนคติชีวิต(กลอนเจ็ด)
๏ ทินกร ตอนรุ่ง
อรุโณทัย..............เยาว์วัย ใสสด หมดจดสวย
ค่อยเปล่ง รังสี
พีแรงพวย...................น้อมช่วย อวยชัย ได้กำลัง
๏ ภาสกร ตอนสาย ไม่แรงร้อน........ไอน้ำ
ค่ำฟอน ผ่อนแฝงฝัง
แสงสบ อบอุ่น
จุนเจือดัง...................ให้ตั้ง สร้างการ สานกิจจา
๏ ทิพากร ตอนบ่าย กลายกลับร้อน...ลดคลอน
รอนแคลน แรงแขนขา
เผาแผด แดดดาย
ไร้พลา..................กายา ล้านับ เหนื่อยจับใจ
๏ ตะวันยอน ผ่อนยล สนธยา...........ผ่านฟ้า
อากาศ แห้งผาดใส
ค่อยลด หมดแรง
แปลงรูปไป.............ภายใต้ อำนาจ แห่งรัชนี
๏ สุรบถ พรตพา ตาวันแผก............ต่างแตก
ตามกาล วารวิถี
จากเหตุ เกิดผล
จนเป็น-มี................คลายคลี่ ปรากฏ บทบาทดล
๏ ชีวา หาได้ ไกลแตกห่าง............ทุกอย่าง
ต่างมี ที่มา-ผล
สิ่งที่
ชีวิต จิตผจญ..........................เป็นกล ไกวัฏ ฏะรัถยา(รัถยา=ทางเดิน)
๏ สุข/ทุกข์ ผูกพัน
บรรพกิจ...........สัมฤทธิ์/ผิดหวัง ทั้งปรารถนา
มี/สูญ บุญ/สาป
บาปกลับมา..............ปัญญา พาพบ สงบเอย ฯ
๓ มีนาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น