ยามใจไหวหวั่น : กลอนคติเตือนใจ
๏ หยาดฤดี มีราคิน จึงรินหลั่ง
?...............ฤาสิ่งหวัง พลั้งสิทธิ์ ผิดประสงค์ ?(หยาดฤดี=น้ำตาในจิตใจ)
ความไหวหวั่น สั่นคลอน
รอนดำรง.............มิอาจคง ความสงบ จบสิ้นพลัน
๏ อดน้อยใจ ไม่ได้
ในบางครา..................ยามชีวา หาได้ ดังใฝ่ฝัน
แม้ว่าจะ พยายาม
กระทำกรรม์...................พิถีพิถัน สรรหา (สุด)สามารถมี
๏ ส่องธรรมบท พจนา
สงบจิต..................อันชีวิต อนิจจา โศกา-ศรี
ความยากจน ข้นแค้น
แร้นหรือมี.................ขึ้นอยู่ที่ วิบากกล้า ชะตากรรม
๏ อนัตตา ลักษณะ
ละยึดมั่น....................." ตัวตน " อัน สรรสร้าง อย่างลึกล้ำ
มิใช่สิ่ง จริงแท้
แม้จดจำ............................เป็นเพียงคำ กำกับ ศัพท์หทัย
๏ ความรู้สึก ทุกข์-สุข
ทุกสิ่งอย่าง..............ล้วนเวิ้งว้าง ร้างยล เป็น "ตน(อัตตา)" ไม่
ประสบการณ์ ผ่านมา
คลาผ่านไคล..............มีอะไร ให้เพรียก เรียก " ของตน " ?
๏ สิ่งที่ได้ คล้ายเพียง
เคียงพบเห็น.............มิได้เป็น " ของเรา " เค้าเหตุผล
(สิ่ง)ที่ไม่ได้
ให้นึก ตรึกกมล.......................เป็น " ของคน อื่น " ใด อย่าหมายเมียง
๏ เผลอทำผิด พลาดไป
อย่าได้กลุ้ม............ความคิดต่าง ช่างชุม อย่าทุ่มเถียง
ความสมมาด ปรารถนา
อย่าเทียบเคียง..........ต่างคนเพียง โลกา มายาการ
๏ กุศลสุนทร์ บุญเสพ
เทพประสบ...............สู่วิถี คติภพ สงบศานติ์
ละชั่วบาป หยาบช้า
กระแสธาร....................พาพ้นผ่าน ทุกข์ภัย อบายภูมิ ฯ
๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น