วิกฤติโลกร้อน หรือสายเกินแก้? : กาพย์ยานี๑๑
๏ (น้ำ)ท่วมใหญ่ ในหน้าร้อน............................อุทาหรณ์ ก่อนจะสาย(หรือว่าสายเสียแล้ว?)
ธรรมชาติ ถูกทำลาย...................................ความฉิบหาย (เป็น)เรื่องใกล้ตัว
๏ เหมือนการ กระทำบาป.................................ต้องคำสาป(กรรมตามสนอง) รับผลชั่ว
ความเขลา หลงเมามัว................................สถิตทั่ว ทั้งหัวใจ
๏ สภา วะโลกร้อน...........................................คำเตือนว่อน ห่อนหวั่นไหว
น้อย(คน)นัก จักใส่ใจ..................................(ยัง)ทำอะไร ตามใจตน
๏ มองการณ์ วันข้างหน้า..................................(จะ)มีปัญหา ทุกแห่งหน
เห็นแค่ ความมืดมน.....................................โลกร้อนรน ท้นทรมาน์
๏ หลงใหล ในดวงจิต.......................................(กับความ)สุขน้อยนิด เฉพาะหน้า
(กิน-เที่ยว-ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยฯลฯ)
มองข้าม มินำพา..........................................อนาคต หมด(สิ้น)-มืดมน(มองไม่เห็นทางออก)
๏ คนไซร้ มักไม่ซื่อ(ตรง)...................................สม(คำ)ร่ำลือ คือเหตุผล
โลกนี้ จิประจญ............................................โกลาหล ล้นพรรณนา
๏ โลกา คราวิกฤติ.............................................ทุกชีวิต ทุกทิศา
จักต้อง ข้องชะตา(กรรมเดียวกัน)....................ทุกข์ทั่วหน้า ทุก(ทิวา)ราตรี
๏ โลกา จะเปี่ยมทุกข์........................................ร้อนรนรุก สุขสลายหนี
(เพราะ)คนไซร้ บ่ใยดี....................................โลกย่ำยี พินาศเอยฯ
๒๔ เมษายน ๒๕๖๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น