ความรักหรือความเห็นแก่ตัว? : โคลงสี่สุภาพ
๑. ชนบูชาพระด้วย................................บุปผา
จุดธูปเทียนวันทา...........................กราบไหว้
ยก(ตั้งพระ)อยู่เหนือเกศา................สำเร็จ
สมเจตนาจะได้..............................ต่ำต้อยตัวตนฯ
๒. (กับ)คนมีพระคุณ(ยอม)ค้อม................บูชา(ค้อม=น้อมลง,ก้มหลัง)
จิตสำนึกกตัญญุตา.........................ต่อหน้า
ลับหลังยังศรัทธา...........................คารวะ
ทดแทนพระคุณกล้า.......................ทายท้า มโนธรรมฯ
๓. คำเจรจาหว่านล้อม............................หลอกคน
เป็นปกติวิสัยชน.............................ชั่วช้า
มุ่งหมาย(ให้)เขาหลงกล..................ทุจริต
อาบยาพิษฉาบหน้า........................คลุกเคล้าคำหวานฯ
๔. มารยาคู่สัตว์ร้าย...............................กมลพาล
สืบทอดสัญชาตญาณ......................แน่แท้
ความอำมหิตติดสันดาน...................ป่าเถื่อน
เสมือนเสือสกุลแล้..........................เล็บเขี้ยวลับพรางฯ
๕. เอาตนเป็นที่ตั้ง................................รัก-หลง(ใหล)
คือโคตรเขลาเผ่าพงษ์.....................มนุษย์พ้อง
(บอกว่า)รักคนอื่นเพื่อประสงค์...........ผลสรรพ
กลับคืนตนเรียกร้อง.........................รักแท้แลถวิลฯ
๖. เปรียบปานดินและฟ้า.........................(อยู่)คนละฟาก
ความรักย่อมจากพราก.....................(การ)ปองร้าย(ทางร่างกาย-จิตใจ)
(คน)ยิ่งเห็นแก่ตัวมาก......................ยิ่งโหด(เหี้ยม)
ยามโกรธเคืองคลับคล้าย..................เชื้อชาติยักษาฯ
๗. ความเมตตาเคียงผู้............................คู่ความรัก
ยอมเสียสละมิชะงัก.........................ง่ายให้
ดวงฤดี(ที่ควร)พึงพิงพัก...................รักสู่
(ต้อง)พรูพรั่ง(ความ)หวังดีไซร้..........ไร้ขอสิ่งตอบแทนฯ
๘. แสนยากหารักแท้..............................อย่าฉงน(เรื่องปกติ)
โลกากลาดเกลื่อนคน.......................เห็นแก่ได้
หลง(ความ)รักมักหลงกล..................เล่ห์หลอก
เห็น(ภาย)นอกเขาวาง(แผน)ไว้..........บ่ให้เห็นพุงฯ(รู้ไส้รู้พุง)
๙. มุ่งรักอย่ามองข้าม..............................เภทภัย
หลีกห่างคนจัญไร............................(จิตใจ)หยาบช้า
ปลอดรักหากปลอดภัย......................ประเสริฐ(กว่า)
เทิดทูนสันติสุขกล้า..........................อย่าบ้ารักเลยฯ
๒๑ เมษายน ๒๕๖๖
ความเห็นของผู้เขียน :
ลองสังเกตดู คู่รักที่มีข่าวเข่นฆ่ากัน มักมีความสัมพันธ์ชู้สาว อยู่ก่อนแต่ง ชิงสุกก่อนห่ามฯลฯ
อาจจะเป็นเพราะคู่รักเหล่านี้ มักเป็นคนขาดความยับยั้งชั่งใจ ทำตามอำเภอใจ
ไม่ยึดถือความถูกต้อง ไม่มีศีลธรรม-มโนธรรม กำกับจิตใจ.
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
นัตถิปุตตสมสูตรที่ ๓ [๒๘] เทวดานั้น ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้วแล ได้กล่าว คาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคว่า ความรักเสมอด้วยความรักบุตรไม่มี ทรัพย์เสมอด้วยโคย่อม ไม่มี แสงสว่างเสมอด้วยดวงอาทิตย์ย่อมไม่มี สระทั้งหลาย มีทะเลเป็นอย่างยิ่ง ฯ [๒๙] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ความรักเสมอด้วยความรักตนไม่มี ทรัพย์เสมอด้วยข้าว เปลือกย่อมไม่มี แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาย่อมไม่มี ฝน ต่างหากเป็นสระอย่างยื่ง ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น