ร่างกายของเรา? : กาพย์สุรางคนางค์๓๒

ร่างกายของเรา? : กาพย์สุรางคนางค์๓๒

๏    คือความ คุ้นชิน....................ที่จะ จินตนา

ยืนยัน กายา.............................(ว่าเป็น)อัตตา ปราศรัย

ร่างกาย คือเรา..........................ของเรา เข้าใจ

บ่มี ผู้ใด...................................โต้แย้ง แคลงคำ

๏    (แต่)ลองพิ จารณา.................กายา ปรากฏ

ธรรมชาติ บาทบท......................กำหนด กฎล้ำ

ต้องกิน-ต้องนอน.......................หนาว-ร้อน-ระกำ

โรคา-พยาธิ์คล่ำ.........................จำกัด จัดแจง

๏    เหมือนถูก บังคับ....................ให้รับ ภาระ
ดูแล กายะ.................................อย่าข้อง ของแสลง
บริหาร ร่างให้.............................แกร่งไกร แข็งแรง
อย่าได้ หน่ายแหนง.....................เสียดแทง ทุกข์ทำ 

๏    สมตาม ปรารถนา....................นับหา ยากนัก

ต้องคอย ปกปัก..........................รักษา อุปถัมภ์

ระวัง ระไว.................................อย่าให้ ตรากตรำ

สั่งการ งานทำ............................สำคัญ สมรรถนะ

๏    ต้องหมั่น ขัดสี........................จึงมี ความสะอาด

เสริม-แต่ง-แปลง-วาด..................มุ่งมาด สวยสะ

ดูแล รูปทรง...............................ลงทุน หนุนพละ

เพราะขืน ปล่อยปละ....................จะอัป (ปะ)ลักษณ์เป็น

๏    ใจไม่ อาจสั่ง..........................กายร่าง สังขาร(ได้ตามใจชอบ)

จึงสรุป สัญญาณ.........................หลักฐาน มั่นเห็น

ร่างกาย เรานี้..............................ไม่มี ใครเป็น

เจ้าของ จ้องเช่น.........................ประเด็น ปรัชญาฯ

๑๖ กรกฎาคม ๒๕๕๙

พุทธศาสนา สอนว่า 

ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา

ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ของเรา