ทำไมต้องไปวัด? : กลอนคติสอนใจ
๏ เข้าวัด อนาถจิต.............................นิมิตรไร้ ใน"พระสงฆ์"
(พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า มี ๔ คู่ ๘ จำพวก)
หลากหลาม เห็นดำรง......................(บวชเพื่อ)จำนงเพี้ยง เลี้ยงชีวา(ของตน)
๏ (พระที่)เลวกว่า ฆราวาส...................ฤาสามารถ รักษ์ศาสนา(รักษาศาสนาพุทธ)?
เกลื่อนล้น ท้นวัดวา..........................เฉทตัณหา มิปรารมภ์(ไม่ต้องการตัดขาดกิเลสตัณหา)
๏ ทรัพย์-ยศ สรรเสริญฯลฯแส่...............คอยคิดแต่ สิสะสม(มีแต่ความอยากมีอยากได้)
จิตใจ คล้ายอาจม............................ลวงสังคม ว่าสมบูรณ์(ด้วยศีลและจรรยา)
๏ หลอกลวง โลกหากิน........................ทั่วแผ่นดิน ไม่สิ้นสูญ
เหิมเกริม แพร่(หลาย)เพิ่มพูน.............อาดูรจิต อนิจจา
๏ (ทุกวันนี้)พบพระ แต่ละคน..................เจอแต่คน ฉลชั่วช้า(พระดีๆไม่มีให้เสวนา )
คำพูด ดุจอาชญา-............................กรแก่กล้า ล่าเหยื่อปาน(ชวนบริจาคเงินทั้งปี-ทุกปี)
๏ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้..........................เลศสาไถย ใฝ่หวงหาญ(ลาภ-ยศ-ตำแหน่งฯลฯ)
เรียกร้อง ผองชาวบ้าน........................(ทำ)บุญสุนทาน (เพื่อความ)สำราญ(ของ)ตน
๏ ทำไม ต้องไปวัด?..............................(ในเมื่อ)หลักปฏิบัติ เพื่อมรรคผล
วิถี อยู่ที่กระมล(อบรมจิตใจตน)............กุศลสร้าง สล้างใจ(ปฏิบัติได้ทุกสถานที่)
๏ เงินทอง ของหายาก...........................ต้องลำบาก กว่าจะ(หา)ได้
เก็บออม พร้อมกินใช้(ในครอบครัว)........(จง)อย่าให้วัด (ที่ซ่องสุม)อลัชชีฯ
๘ สิงหาคม ๒๕๖๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น