ความไม่ซื่อสัตย์คืออุปัทวะ*ของสังคม : กาพย์ยานี๑๑
๏ สถิติ สิถูกทำลาย.............................คือเครื่องหมาย (ของ)ความรุ่มร้อน
โลกา ทรัพยากร.............................ถูกบั่นทอน ทุกเพลา
๏ โลกร้อน ก็ช่างมัน............................สิฟาดฟัน พันธุ์พฤกษา
บุกรุก ทำลายป่า.............................ลาภะหมาย ให้ตัวตน(เอง)
๏ (การ)ทุจริต คิดไม่ซื่อ.......................สัตย์ไม่ถือ คืออกุศล
ลักษณะ เฉพาะคน..........................ที่หลากล้น สังคมใด(ๆ)
๏ (ถึง)แม้มี การศึกษา.........................สิสัตยา ก็หาไม่
มือ(ใคร)ยาว สาวเข้าไป...................(โลก)ชาติบรรลัย ใส่ใจเมิน
๏ ดวงฤดี มิซื่อสัตย์.............................เป็นอุปัทวะ อย่ามอง(เป็นเรื่องผิว)เผิน
บ่อเกิด การเพลิดเพลิน....................หลอกลวง-โกง หักหลังกันฯลฯ
๏ ผัวเมีย ละเหี่ยจิต..............................คอยแต่คิด ชีวิต(หวาด)หวั่น
ครอบครัว สถาบัน............................ขาดสะบั้น สัมพันธ์แปร(เปลี่ยน)
๏ (คน)ใกล้ชิด มิตรสหาย.....................(ความ)รักเสื่อมคลาย ไร้เที่ยงแท้
สอดส่าย สายตาแล..........................แส่(หาผล)ประโยชน์ หมด(ความ)หวังดี
๏ คู่ค้า ตระบัดสัตย์..............................ข้อผูกมัด ขยาด-ขยี้
(การ)ค้าขาย อย่าหมายมี...................เพริศผลผลิต แค่กิจการ(ตน)ฯลฯ
๏ ใจคด จดจ้องสู่................................เจ้าหน้าที่-ครู-ผู้บริหารฯลฯ
ชี-พระ-ข้าราชการฯลฯ.......................ก่อวิกฤตการ บั่น(ทอน)สังคมฯ
๒๒ กุมภาพันธุ์ ๒๕๖๗
*อุปัทวะ= อุบาทว์, จัญไร, อัปมงคล, เป็นเสนียด.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น