๏ ความเพ้อฝัน..................................มักสร้างสรรค์ ปัญหามาให้
การเอาแต่ใจ(ตน)............................หาใช่วิธี พิชิตความหวัง
ความเห็นแก่ตัว...............................คือความชั่ว ที่ชวนให้คนชัง
ความรัก-ความโกรธ ย่อมบดบัง.........ความยังยั้งชั่งใจ จนไร้สติปัญญา
๏ คนโลภเห็นแก่ได้............................สร้างความเลวได้ ไม่รู้จบ
ทำลายฟ้า ระรานพิภพ.....................ทำให้ประสบ สรรพปัญหา
(วิธี)ชนะความโลภด้วยการให้...........สำเร็จได้ เฉพาะในอุรา(ตน)
มิใช่กับชนหยาบช้า.........................ที่ต่อให้ครองหล้า ก็หาสงบใจ(หยุดโลภ)
๏ ความรักคือสิ่งสวยงาม.....................ก็ต่อเมื่อสิ้นความ เห็นแก่ตน
รักที่ไม่มีเหตุผล..............................ยากจะรอดพ้น ความเหลวไหล
กับดักแห่งความโง่เขลา...................มิเคยเข้าใคร ออกใคร
เสียงเรียกร้องของหัวใจ...................กับการทำตามอำเภอใจ ไม่ต่างกัน
๏ จงมีสติปัญญา................................เป็นสิ่งบูชา เหนือกว่าหัวใจ
เทิดทูนความดีไว้............................ช่วยป้องกันให้ ปลอดภัย-ไม่โศกศัลย์
คนดีมิทำความชั่ว............................ความทุกข์จึงไม่เกลือกกลั้ว พัวพัน
ดำเนิน(ชีวิต)ได้อย่างสว่างสันติ์.........ด้วยดวงใจอัน บริสุทธิ์สะอาด(ปราศจากความชั่ว)
๏ ความรักที่ทำให้...............................สรรพหัวใจ ได้สุขสงบ(สงบสุข)
เพียงความ"รักดี"ที่อาจพบ................บนสารบบ ของโลกธาตุ
รักใดให้คุณคณานับ.........................เท่ากับ รักความไม่ประมาท?
อย่าได้พลีชีวาตม์............................เพื่อถึงฆาต เพราะความรักเลยฯ
๔ กรกฎาคม ๒๕๖๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น