สุญญตาอารมณ์ : กลอนคติธรรม
๏ คืนวัน คลานเยื้อง อย่างเชื่องช้า........................เมื่อครา หฤทัย ไห้โศกเศร้า
ความคับแค้น ลำเค็ญ ตามเช่นเงา......................ค่ำเช้า หนีเท่าไร ไม่พ้นทรวง
๏ (เมื่อ)ระทดท้อ ห่อเหี่ยว เปลี่ยวเอกา..................ใครจะมา พาให้ ได้พ้นล่วง
เหือดแห้ง แรงพลัง สิ้นทั้งปวง...........................ชีพพลัน ปานพ่วง บ่วงอเวจี
๏ คืนวัน ผ่านไว ในความสุข.................................ความสนุก ปลุกให้ ใจสุขี
เป็นเสมือน เงื่อนไข ใช้ชีวี.................................ที่ทำให้ ใคร่มี ภพ(เกิดใหม่)นิรันดร์
๏ ความสุข ผูกพัน กรรมบันดล.............................เหตุผล รนดิ้น ชีวินสรรค์
กามคุณ หนุนเนื่อง เฟื่องรางวัล..........................ต่างแข็งขัน ตัณหา อุระเจน
๏ ความรู้สึก ท้นทุกข์ และสุขี..............................คือวิถี ธรรมชาติ ชีวาตม์เห็น
ของทุกผู้ ทุกนาม ตามกรรมเวร..........................เกิด(การ)มี-เป็น เช่นบังเอิญ ประเชิญไป
๏ ถ้าซาบซึ้ง ถึงสัจจะ ธรรมชาติ...........................ย่อมขยาด ขาดประสงค์ สิ้นหลงใหล
มิยึดมั่น ถือมั่น สิ่งอันใด....................................(ที่)สารพัด ปัจจัย ดลให้เป็น
๏ ความสงบ ระงับ (จะ)ดับตัณหา.........................(ความ)ปรารถนา อันตรธาน สังขาร*เร้น
ความเร่าร้อน ผ่อนคลาย กลายเยือกเย็น..............ดั่งเดือนเพ็ญ เด่นดวง ล่วงรัชนี
๏ (เมื่อ)หมดสิ่งรัก มักใคร่ ในพิภพ.......................ย่อมประสบ สงบศานติ์ สำราญศรี
ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข รุกฤดี....................................สู่วิถี สุญญตา อารมณ์เอยฯ
๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๓
*สังขาร ในที่นี้หมายถึง การปรุงแต่งของจิตใจ ไม่ใช่กายสังขาร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น