ต่างมีปกติเห็นแก่ตัว : กาพย์ยานี๑๑
๏ เติบใหญ่
กายแคล่วคล่อง........................................ลูกแมว(ก็จด)จ้อง แต่จะเล่น
กิน-นอน
รอนละเว้น..........................................เช่นเด็กมนุษย์ เพียรอุตสาห์
๏ ลูกแมว
หลงลืมแม่(ที่จากไป)...................................คำนึงแต่ แค่อัตตา
สุขสบาย
กายชีวา.............................................คือสิ่งประเสริฐ
ยอดเฉิดฉันท์
๏ คนเรา
ก็เค้าคล้าย..................................................มุ่งมั่นหมาย
ให้ชีวัน(ตน)
เปี่ยมสนุก
เป็นสุขสันติ์.......................................มั่นผลประโยชน์(ส่วนตัว)
มิหมดหา
๏ ยก
"กู"
เป็นศูนย์กลาง............................................(ของ)ทุกสิ่งอย่าง
มิสร่างซา
"กู"
นั้น สำคัญกว่า............................................ทั้งโลกา นึกประสงค์
๏ คือคติ
ที่ผู้คน.......................................................ส่วนใหญ่มน
ยลมั่นคง
(ควร)เข้าใจ อย่าใหลหลง..................................คน(ทุกยุคสมัย)ยังคง เห็นแก่ตัว
๏ (คน)ที่จะ
มีน้ำใจ..................................................มอบให้ใคร
เร้นไร้ทั่ว(หายาก)
คอยเฝ้า
คิดเมามัว............................................เอาตัวรอด คือยอดดี
๏ เถิดหนา
อย่าเสียใจ..............................................หากถูกใคร (ทำ)ให้บัดสี
กระทำ
การย่ำยี................................................ปราศปรานี มีเมตตา
๏ อย่าเอา
มาใส่ใจ..................................................คิดร่ำไร ใคร่ถือสา
อ่อนเพลีย
เสียเวลา...........................................เพียรพัฒนา ชีวา(ตน)เทอญฯ
๓๐ มีนาคม ๒๕๖๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น