ปฏิบัติธรรมต้องไม่ใช่แค่ใช้คำพูด : กาพย์ยานี๑๑
๏ เปิดเทอม
เริ่มประจญ..................................ความสับสน หนทางจร
คับขัน
มิผันผ่อน...................................อย่ารุ่มร้อน ฤาอ่อนไหว
๏ แม้มี
องค์ความรู้........................................แต่มิสู้ เอาใส่ใจ
แตกกัน
ต่างอันใด................................กับไม่รู้ ดูโง่เขลา?
๏ ศึกษา
ธรรมะส้อง......................................แค่หมั่นท่อง คล่องบรรเทา
(แต่)มินำ
ไปทำเนา..............................ความทุกข์เศร้า เขลาเคืองเข็ญ
๏ (แค่)พูดไป
ประไพปาก.............................."เพราะความอยาก
จึงยากเย็น"(ตัณหาทำให้ทุกข์)
เมื่อใจ
ไม่ละเว้น...................................อยากมี-อยากเป็น จัดเจนสถาน
๏ "กิเลส
เหตุอกุศล".....................................พูดท่องบ่น จนชำนาญ
(แต่)ราคะ
โทสะพาน.............................โมหะลาน มานลุ่มหลง
๏ รู้ชี้(สอนเขา)
มิรู้ใช้(สอนตน)........................(ย่อม)ปัญญาไร้ ไม่เที่ยงตรง
อธรรม
สิดำรง.......................................ดุจธงทิว ที่ปลิวไสว
๏ ปัญหา
(ย่อม)ประสบสู่.................................เพิ่มพรั่งพรู มิผ่อนภัย
ชีวิต
วิกฤติไกร......................................จน(กว่าจะ)ตายจาก ลำบากหนา
๏ (รู้)หลักธรรม
(จง)นำไปใช้...........................อย่ามีไว้ ใฝ่พูดจา(อวดรู้-อวดดี)
รำพึง
ถึง(สวรรค์)ชั้นฟ้า...........................แต่ทว่า
ตกนรกเอยฯ(เพราะไม่เว้นว่างทำบาป)
๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น