นกหงส์หยกที่ตายเป็นนกตัวผู้
คนเคยเลี้ยงจะรู้ว่าต้องหานก(ตัวผู้)ตัวใหม่มาเลี้ยงเป็นคู่
นกตัวเมียก็จะกลับมามีความสุขอีกครั้ง
นกส่วนใหญ่จะครองคู่กันไปจนกว่าจะตายจากกัน จึงหาคู่ครองใหม่
กรรณิการ์เป็นไม้ที่มีกลิ่นหอมแรง โดยจะบานตอนกลางคืน
ออกดอกตลอดปี นอกจากจะเป็นไม้ที่หอมแล้ว กรรณิการ์ยังเป็นสมุนไพรอีกด้วย
และฐานรองดอกก็สามารถนำมาทำสีย้อมผ้าและสีทำขนมได้ด้วย
ความรักและความผูกพัน : กลอนรัก
๏ ดวงหทัย(บริสุทธิ์) ให้กำเนิด เกิดความรัก.............ที่น้อยนัก จักแคลง สร้างแรงขืน
(แคลง = ระแวง, สงสัย, กินแหนง)
รักดั่งช่อ กรรณิการ์ เพลา(กลาง)คืน......................หอมรมย์รื่น ชื่นฤทัย ไร้ราคี
๏ ความรัก(และ)ความ ผูกพัน เคียงกันอยู่................เกิด(พร้อมกัน)ประดัง พรั่งพรู เพียงสุขี
เปรียบเสมือน เดือนคู่ดาว คราวรัชนี......................โดยไม่มี เมฆา มากีดกัน
๏ รัก(คนอื่น)จะไม่ ให้โทษ โฉดฉลฉ้อ....................นอกจากก่อ การเมตตา สมานฉันท์
(ต่างจาก)รักที่ไพล่ ให้โทษ ข่าวโจษจัน.................คือรักอัน ซ่อนเร้น (ความ)เห็นแก่ตัว(รักตัวเอง)
(ไพล่=เอี้ยว,หลบไป,หลีกไป; แทนที่จะเป็นอย่างนี้กลับเป็นอีกอย่างหนึ่ง)
๏ "รักคือสิ่ง สวยงาม" เป็นความหมาย....................ของความรัก ที่ละลาย คลาย(ความ)โฉดชั่ว
รักที่พร้อม น้อม(ให้)อภัย ไม่น่ากลัว......................รักที่ยั่ว ยวนใจ (หา)ใช่รักจริง(แต่เป็นราคะ)
๏ รัก(แท้)ไม่ใช่ (สิ่งที่)ใครก็มี อย่างที่ชอบ-.............บอกกับเขา ราวครอบ ลอบกลอกกลิ้ง
ความฉ้อฉล คนหลาย ใคร่แอบอิง.........................นั่นเป็นสิ่ง ต้องระวัง(อย่าไว้ใจ) และตั้งใจ(แยกแยะ)
๏ มักเห็น(ความ)รัก ของคน ล้น(ความ)กำหนัด.........(ส่วนความ)รักของสัตว์ อัศจรรย์ล้วน ชวนหลงใหล(ในความบริสุทธิ์ใจ)
เด่นประจักษ์ รัก(แท้)จริง แสนจริงใจ.....................(ที่)หาไม่ได้ ในคน(ที่) ล้นมารยา(คนหลอกลวง)
๏ "ที่ใดมี ความรัก มักมี(ความ)ทุกข์".....................มิใช่เมียง เพียงสุข (ควร)ฉุกคิดหนา
ความเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ในโลกา............................ย่อมเคียงคลุก ทุกชีวา เป็นอนันต์
(อนันต์=ไม่มีสิ้นสุด)
๏ แม้ไร้รัก จักไร้ ในความสุข(ที่เกิดจากความรัก)......แต่ก็ไร้ ซึ่งทุกข์(โศก) เป็นสุขสันติ์(สุขแบบสงบ)
ธรรมชาติ ประสาท(ความ)รัก และ(ความ)ผูกพัน.......เพียงเพื่อสัตว์ สืบเผ่าพันธุ์ (จง)เท่าทันเทอญฯ
(ประสาท=ยินดีให้, โปรดให้)
๒๖ กันยายน ๒๕๖๗
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
๘. วิสาขาสูตร
......ความโศกก็ดี ความร่ำไรก็ดี ความทุกข์ก็ดี มากมายหลาย
อย่างนี้มีอยู่ในโลก เพราะอาศัยสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รัก
เมื่อไม่มีสัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รัก ความโศก ความร่ำไร
และความทุกข์เหล่านี้ย่อมไม่มี เพราะเหตุนั้นแล ผู้ใดไม่มี
สัตว์หรือสังขารอันเป็นที่รักในโลกไหนๆ ผู้นั้นเป็นผู้มีความ
สุข ปราศจากความโศก เพราะเหตุนั้น ผู้ปรารถนาความไม่
โศก อันปราศจากกิเลสดุจธุลี ไม่พึงทำสัตว์หรือสังขาร
ให้เป็นที่รัก ในโลกไหนๆ ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น