โลกนี้ไร้ความวิจิตร : กลอนคติเตือนใจ
๏ ปัญหา มาเยี่ยมเยือน...................................เปรียบเสมือน สิ่งเตือนจิต
(ว่า)ธรรมชาติ ของชีวิต...............................ไป่วิจิตร อย่าง(ที่คนมัก)คิดฝัน
๏ อุปสรรค และปัญหา.....................................เป็นประสา ปวงชีวัน(ประสา=วิสัยที่เป็น)
รู้เท่า เข้าใจทัน...........................................ช่วยทอนบั่น ทุกข์โศกตรม
๏ สรรพะ อกุศล-.............................................กรรมที่คน ท้นสั่งสม
เนื่องนำ ความระทม.....................................สู่สังคม คุ กรมกรอม(คุ=ไหม้กรุ่นอยู่ข้างใน)
๏ คนดี (จึง)มีทุกข์ได้.......................................ด้วยปัจจัย สิ่งแวดล้อม
(มี)คนชั่ว ที่ทั่วห้อม......................................(คนดี)พึงถนอม ระวังตน
๏ อย่าหวัง ความยุติธรรม..................................(จาก)ผู้ก่อกรรม ทรามโฉดฉล(เป็นปกติ)
คร่ำครา เคียงปะปน......................................ประชาชน คนทั่วไป
๏ โลกนี้ มิใช่สวรรค์..........................................ครองชีวัน อย่าหลงใหล
รอบข้าง สะพรั่งภัย.......................................ตักเตือนใจ ในสัจจา
๏ ครรลอง ของชีวาตม์......................................ความประมาท=ศาสตร์ชั่วช้า
(จง)ใส่ใจ ในกติกา........................................ที่โลกหล้า ตราติดตรึง
๏ (และ)อย่าให้ ใกล้มรณา................................(ค่อย)เข้าวัดวา ปรารถนาถึง-
สวรรค์ ชั้นดาวดึงส์.........................................รำพึงเพ้อ เห่อหาทำฯ
๒๔ มิถุนายน ๒๕๖๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น