ซื่อกินไม่หมด
คดกินไม่นาน : กาพย์ยานี๑๑
๏ ฝนตก
ตอนสายๆ............................สาดกระจาย ปลายเมษาฯ
เมฆทึม
ทั่วนภา................................สุริยา ไร้ร่องรอย
๏ เด็กสาว
เดินฝ่าฝน..........................เลาะเรือนชน (อด)ทนไม่น้อย
"ช่วยหนู
ซื้อขนมหน่อย".....................ขนมกล่องน้อย (ใน)ตะกร้าเก่า
๏ ผมเปีย
ที่เปียกปอน.........................คำอ้อนวอน นุ่มนวลเบา
ตากลม(โต)
แฝงตรมเศร้า...................ทำเอา คนคิดสงสาร
๏ หมวกหา
มาให้ใส่(ผูกเชือกให้)..........กันฝนได้ พอประมาณ(เธอใส่เสื้อกันฝน)
เชือกผ้า
ตะกร้าสาน...........................สะพาย(ไหล่)ภาร แทนการถือ(ภาร=ของหนัก)
๏ ขนมเมื่อ
(ยัง)เหลืออีกมาก................คง(ต้อง)ลำบาก หาคนซื้อ
ฝนซัด
สาดกระพือ.............................ฤาอาจต้าน มานทระนง
๏ แนะนำ
แม่ค้า(น้อย)ให้.....................ทำอะไร อย่าใหลหลง
กิจการ
จะมั่นคง................................จงอย่าคิด ประมาทไคล
๏ ขาย(ราคา)แพง
(จะ)พ่ายแข่งขัน........สินค้านั้น ต้องทันสมัย
คุณภาพ
ประทับใจ.............................จึงขายง่าย ได้เงินพี
๏ ครวญจิต
คิดสร้างสรรค์.....................สู้ฝ่าฟัน ขมันขมี
ประหยัด
มัธยัสถ์ดี..............................รักษ์วิถี ทางศีลธรรม
๏ คนซื่อ
กินไม่หมด............................ส่วนคนคด จะตกต่ำ
ตามหลัก
กฎแห่งกรรม........................ค้ำจุนหล้า ชะตาเอยฯ
๒๘ เมษายน
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น