๏ พุทธะสาง ทางสิ้นวัฏ (ฏะ)สงสาร....................................มุ่งเป้าหมาย นิพพาน อันสุขสันติ์
(โดย)หยุดเวียนว่าย ตายเกิด=ประเสริฐธรรม์.....................จึงพ้นทุกข์=สุขอัศจรรย์ นิรันดร
๏ มีพระ(บางคน)เลี่ยง เถียงรัน การ(เวียนว่าย)ตายเกิด..........(จึง)เน้นแต่เรื่อง "ทุกข์"เถิด เฉิดฉายสอน
มุ่ง"พ้นทุกข์" สุขล่า เฝ้าอาวรณ์........................................ถูกจริต จิตสลอน (พวกที่เรียกตัวเองว่า)ปัญญาชน
๏ เปลี่ยนเป็น(หลัก)"จิต วิทยา" ประสาพุทธ.........................วัฏสง สารหลุด(พ้น) หยุดคิดค้น
คอยคะนึง ถึง(แค่)ชาตินี้ ปีติกมล......................................เหมือนไม่สน (ว่าแท้จริงแล้ว)พุทธศาสนา สอนอะไร?
๏ พระบางคน สนใจ แส่ไสยศาสตร์.....................................ฉวยโอกาส ที่คน(ส่วนใหญ่)โลภ ละโมบใคร่
อยากจะรวย รวยย้ำ อยู่ร่ำไป............................................โดยมิต้อง ทำ(งาน)อะไร ไม่พยายาม(อุตสาหะ)
๏ หลอกคนโง่ งมงาย ด้วยไสยศาสตร์.................................หาเงินง่าย ไม่ขาด ปราศคำถาม
ต่างกับการ สอน(ให้)รู้แจ้ง แสดงความ..............................ช่างสงสัย ใคร่ถาม จนรำคาญ
๏ (ปล่อยตาม)แล้วแต่คน จนใจ ในเจตจริต...........................เดี๋ยวจะหา ว่า"เป็นสิทธิ์ -อิสระ"ขาน
ปล่อยให้เชื่อ ให้กระทำ ตามสันดาน..................................อยากเร่งรีบ นิพพาน(ที่นี่-เดี๋ยวนี้) ปล่อยมันไป
๏ (หาก)เลิกใส่ใจ ในศีลธรรม กรรมสะอาด(สุจริตกรรม)..........เรื่องภพชาติ ศาสนาฯลฯ มันล้าสมัย
มี-ไม่มี จิต-วิญญาณ? (ค้นคว้า)ยากบรรลัย.........................(เอาแค่)เรื่องสุข-ทุกข์ ผูกใจ พูดง่ายดี
๏ (แล้ว)พระจะมี วินัย (ให้ลำบาก)ทำไมเล่า?........................เสพกามเข้า เร้าใจ (สุข)สบายวิถี
เรื่องบาปบุญ คุณโทษฯลฯ หมดวาที.................................กตัญญู กตเวที ฯลฯ มีไหมเอย?
๒๖ มีนาคม ๒๕๖๕
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๗ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๙ [ฉบับมหาจุฬาฯ] สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค
๗. คัททูลพัทธสูตร ว่าด้วยอุปมาด้วยสุนัขถูกล่าม
พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต)
อริยสัจจ์ 4 (ความจริงอันประเสริฐ, ความจริงของพระอริยะ, ความจริงที่ทำให้ผู้เข้าถึงกลายเป็นอริยะ)
1. ทุกข์ (ความทุกข์, สภาพที่ทนได้ยาก, สภาวะที่บีบคั้น ขัดแย้ง บกพร่อง ขาดแก่นสารและความเที่ยงแท้ ไม่ให้ความพึงพอใจแท้จริง, ได้แก่ ชาติ ชรา มรณะ การประจวบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รัก การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ความปรารถนาไม่สมหวัง โดยย่อว่า อุปาทานขันธ์ 5 เป็นทุกข์)
2. ทุกขสมุทัย (เหตุเกิดแห่งทุกข์, สาเหตุให้ทุกข์เกิด ได้แก่ ตัณหา 3 คือ กามตัณหา ภวตัณหา และวิภวตัณหา)
3. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์ ได้แก่ ภาวะที่ตัณหาดับสิ้นไป, ภาวะที่เข้าถึงเมื่อกำจัดอวิชชา สำรอกตัณหาสิ้นแล้ว ไม่ถูกต้อง ไม่ติดข้อง หลุดพ้น สงบ ปลอดโปร่ง เป็นอิสระ คือนิพพาน)
4. ทุกขนิโรธคามีนิปฏิปทา (ปฏิปทาที่นำไปสู่ความดับแห่งทุกข์, ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ ได้แก่ อริยอัฏฐังคิกมรรค หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า มัชฌิมาปฏิปทา แปลว่า ทางสายกลาง มรรคมีองค์ 8 นี้ สรุปลงในไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา)
อริยสัจจ์ 4 นี้ เรียกกันสั้นๆ ว่า ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กาม 2 (ความใคร่, ความอยาก, ความปรารถนา, สิ่งที่น่าใคร่น่าปรารถนา)
1. กิเลสกาม (กิเลสที่ทำให้ใคร่, ความอยากที่เป็นตัวกิเลส)
2. วัตถุกาม (วัตถุอันน่าใคร่, สิ่งที่น่าปรารถนา, สิ่งที่อยากได้, กามคุณ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น