วัฒนธรรมประเพณีเป็นเพียงความเชื่อ : กลอนคติสอนใจ
๏ (แผ่น)ทองคำเปลว ลอยละลิ่ว ปลิวจากวัด............เข้าเคหะ คฤหัสถ์ ข้างวัดเห็น
ไม่ได้ปิด ปฏิมา บูชาเป็น.................................คงเสียดาย ใช่เล่น ชวนเห็นใจ
๏ จึงมิได้ ตั้งจิต อธิษฐาน.....................................เยี่ยงหมู่ชน บนบาน มานวิสัย
สุขเขษม สำราญ พานโชคชัย...........................ชีวิตรอด ปลอดภัย ไร้เภทพาน
๏ เป็นประจักษ์ ปักใจ ในพิภพ................................ยากเลี่ยงหลบ สบธรรมชาติ วัฏสงสาร
ประเดี๋ยวสุข ประเดี๋ยวทุกข์ โถมรุกราน.................ไป่สนอง ความต้องการ(ตัณหา) อันมากมาย
๏ ต่างแสวง หาที่พึ่ง ซึ่งยากหา...............................ประเชิญโลก โชคชะตา ปัญหาหลาย
มิได้พบ เพียงเกิด-แก่ แลเจ็บ-ตาย.....................บ่เว้นว่าง จวบวางวาย กรายมรณา
๏ หวังพึ่งพระ พึ่งเจ้า ก็เมามาย................................ชักชวนจม ใจงมงาย หมายเงินหา
หลอกหลงใหล ไสยศาสตร์ เชื่ออาตมา................ใช้ชีวา เยี่ยงฆราวาส ปราศละอาย
๏ คนไม่มี หิริ โอตตัปปะ.........................................แม้บวชพระ จะรู้ซึ้ง(ธรรม) อย่าพึงหมาย
ลาภ-ยศ-สรร เสริญ-ผล(ประโยชน์) กระวนกระวาย...(แท้คือ)ผู้ทำลาย พุทธศาสน์ อย่างอาจอง
๏ ตนแลเป็น ที่พึ่ง ซึ่งหายาก...................................ประพฤติธรรม นำพราก(ทุกข์) อย่ารักหลง
สิ่งงมงาย ไร้สาระ อย่าพะวง................................ศึกษาธรรม ตามพุทธองค์ ทรงชี้ทาง
๏ วัฒนธรรม ประเพณี ที่เก่าแก่.................................มักเป็นแค่ ความเชื่อ* ; เมื่อขัดขวาง
(*ไม่ใช่ความจริง)
ความรู้แจ้ง เห็น(ความ)จริง (จง)ทิ้งทอดวาง............คนละทาง แยกย่างก้าว เท่าทันเทอญฯ
๗ ธันวาคม ๒๕๖๘
