กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพฤหัสบดีที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2557

จิตใจช่างดั่งผิวดิน : กาพย์ยานี๑๑

๏ เมฆคล้ำ นำฝนครา............โปรยลงมา ณ ไพรสัณฑ์

ฤทธี ชุบชีวัน........................ชวนพฤกษ์พันธุ์ ชื่นบานเพรียง

๏ น้ำใส ลูบใบกิ่ง..................สุธาสิ่ง อย่างยิ่งเยี่ยง(สุธา=น้ำอมฤต)

อัจฉรา ขจีเมียง.....................พิไลเรียง พนาราม(อัจฉรา=ชั่วพริบตา,พนาราม=ป่าอันรื่นรมย์)

๏ หยาดน้ำ ย่อมต่ำตก............ธรรมอุทก ยากยกห้าม

ภูผา พยายาม........................ฝ่าฟันข้าม มินำพา

๏ มวลน้ำ เมื่อไหลนอง............ลงลำคลอง รองวัสสา

รวมแคว แลคณนา...................เป็นมหา ชลาลัย

๏ ผิวดิน ที่ผ่านดล..................น้ำขุ่นข้น มลทรามไส

เศษขยะ คละเคล้าไคล.............ลอยให้เห็น เป็นปฏิกูล

๏ เฉกเช่น เห็นชีวัน.................กระเสือกกระสัน ไร้กาลสูญ

สักขี ทวีคูณ............................พูนพอกฉล เพิ่มมลทิน

๏ เมื่อเยาว์ มิเท่าไร.................ยิ่งเติบใหญ่ ยิ่งใจหิน(หิน=เลวทรามต่ำช้า)

หยาบช้า ล้นราคิน....................ดั่งผิวดิน จินตนา

๏ ดวงฤดี บริสุทธิ์....................น้ำฝนดุจ สุดยากหา

แก่เฒ่า เก่าชรา........................ปานปฏิกูล สถุลกอง ฯ

๒๘ สิงหาคม ๒๕๕๗

กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

วันพฤหัสบดีที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2557

จิตใจช่างดั่งผิวดิน : กาพย์ยานี๑๑

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น