ชั่วโมงฐานเศรษฐกิจ 28/02/62 : เจาะลึกธุรกิจท่องเที่ยวปี 62

อนุโมทนา-สาธุ : กลอนคติสอนใจ

อนุโมทนา-สาธุ : กลอนคติสอนใจ

๏    ทำดี(เช่นให้ทาน) มีคน อนุโมทนา...................(แต่พอ)ชวนมา ร่วมทำ หมดคำขาน(เงียบสนิท)

คิดแล้ว ก็ตลก ซึ้งอกพาล...................................สันดาน ตระหนี่ สิธำรง

๏    คนไทย ไม่น้อย คอยคิดว่า.............................การพูด "(ขอ)อนุโมทนา" พาสมประสงค์

ได้รับ(แบ่ง) ส่วนบุญ หนุนจำนง...........................โดยมิ ต้องลง มือทำบุญ(เอง)

๏    (คำถาม)คนไหน ใครสอน มาก่อนเก่า?.............โง่เขลา จึงคิด จิตสถุล

ขาดความ เสียสละ เกื้อการุญ..............................เคยคุ้น แค่ความ เห็นแก่ตัว

๏    อนุโม ทนา=ปรีดาด้วย..................................อาจช่วย ให้คน พ้นคิดชั่ว

ริษยา ตาร้อน ถอนเมามัว....................................นึกกลัว ใครได้ ดีกว่าตน

๏    (สอดคล้อง)ตามหลัก "มุทิตา" ปฏิบัติ.............ฝึกหัด ขัดเกลา เบาอกุศล

เหมือน(พูด)ว่า "สาธุ" เมื่อผู้คน...........................ทำดี นิรมล เลิศล้นใจ

๏    พบเห็น เป็นเสมอ คนเพ้อผิด..........................วิปริต พระมรณา "สาธุ"ให้

(สาธุแปลว่า)"ดีแล้ว" ที่พระ ตายซะไง?................(เป็น)ชาวพุทธ แบบไหน? ไม่รู้ความ

๏    เพราะคน ส่วนมาก ไม่อยากคิด.......................ชีวิต ดำเนินไป ไร้คำถาม

เขาทำ อะไร ใคร่ทำตาม.....................................ดี-ทราม-ต่ำ-สูงฯลฯ มิมุ่งรู้

๏    เป็น(พุทธ)แบบ ไทยๆ ไปเรื่อยๆ.....................เรื่อยเปื่อย รอวาสนา วิ่งมาสู่

เมามัว "ตัวกู กับ ของกู"...................................งูๆ ปลาๆ ประพฤติเอยฯ

๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

"พระพยอม" เตือนบวชแล้วคนอื่นเดือนร้อน ไม่ได้บุญ | NationTV22

ปลูกป่าก่อนจะช้าเกินไป : โคลงสี่สุภาพ

ปลูกป่าก่อนจะช้าเกินไป : โคลงสี่สุภาพ

๑.ระดับอากาศร้อน...............................ระดม

ก่อเกิดกระแสลม.............................พัดกล้า

กรากกระโชกพนม...........................พนัสสั่น

ไหวหวั่นวายุถ้า...............................โค่นล้มเรือนทลายฯ

๒.พัดลมมิคลายร้อน.............................กระแส

ปราศจากป่าเป็นตัวแปร.....................เปลี่ยนแล้ว

อุณหภูมิโลกแล...............................ระอุ

ชีวิตอยู่ไม่แคล้ว...............................ท้นทุกข์ทรมานฯ

๓.ข่าวสารว่าปีนี้...................................(ต้น)มะม่วง

บ่ผลิดอกออกพวง............................ผล(ผลิต)น้อย

กสิกรรม(แบบ)พึ่งพาดวง...................(กำลัง)วิกฤติ

เมื่อบ่คิดความคล้อย.........................ความรู้ย่อมลำเค็ญฯ

๔.ผืนป่าเป็นผู้สร้าง...............................สมดุล

สภาวะอากาศหนุน............................เนื่องให้

ระบบนิเวศเจือจุน..............................(การ)เป็นอยู่

มิหดหู่ยากไร้....................................แห้งแล้งกันดารฯ

๕.พึ่งภารป่าซับน้ำ................................ผลิตฝน

กำเนิดกระแสชล...............................(และความ)ชุ่มชื้น

อากาศหยุดเร่ารน..............................เย็นฉ่ำ

ความสมบูรณ์ร่มรื้น............................คู่ฟ้าปัถพีฯ

๖.อยู่ดีกินดีพร้อม..................................สุขสันติ์

หาใช่สิ่งอัศจรรย์...............................วิเศษสร้าง

แต่เกิดจากกิจกรรม์...........................ธรรมชาติ

(ที่)เริ่มพินาศ(ถูก)ทำลายล้าง..............โดยน้ำมือคนฯ

๗.เคยท่องบ่น"ในน้ำ..............................มีปลา

แผ่นดินไทยในนา..............................มีข้าว"

แต่ก่อนแต่ไรพนา..............................ดาษดื่น

ปัจจุบันผืนดินด้าว..............................ป่าไม้มลายสูญฯ

๘.อย่ารอแต่บุญสร้าง.............................วาสนา

บ่ลืมหูลืมตา......................................ต่อสู้

แข็งขันปลูกพนา................................ป่าใหญ่

แผ่นดินไทยกอบกู้..............................ก่อนช้าเกินไปฯ

๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

บัวแล้งน้ำ : กลอนคติธรรม

บัวแล้งน้ำ : กลอนคติธรรม

๏    แม้บ่มี น้ำใส (แต่)ต้องไม่ขาด.........................น้ำสะอาด ปราศปน มลทินร้าย

แผ่นดินนุ่ม อุ้มราก บากชอนชาย.......................บริบาล บัวสาย ได้เติบโต

๏    แสงสุรีย์ ศรีส่อง ผ่องผาด จรด........................ดอกบัว-ใบ ใสสด ปรากฏโผ

ชูช่อพุ่ง รุ่งเรือง เฟื่องเดโช..............................บริสุทธิ์ พุทโธ มโนมัย

๏    บ่มีบัว เบ่งบาน ณ ฐานแหล่ง..........................ปัถพีแห้ง แล้งน้ำ ลำธารได้

เปรียบเสมือน พุทธธรรม (มะ)วินัย.....................ย่อมอาจไม่ ประดิษฐาน ณ พาลแดน

๏    ถึงพากเพียร เลียน-ดู รู้ทั้งหมด.......................มีธรรมบท โดดเด่น เป็นแบบแผน

แต่หากใจ ไม่ศรัทธา อุราแกน..........................มีก็ไม่ เหมือนแม้น แทนพุทธา(แกน=ขัดสน,จำใจ)

๏    เมื่อหัวใจ ไม่บริสุทธิ์ ทุจริต............................เมินครุ่นคิด สถิตนิสัย ใคร่สิกขา

ย่อมตีความ ธรรมวินัย ไป(ต่างๆ)นานา...............ตามอัตตา ประสงค์ หลงทิศทาง

๏    แม้แต่เปลือก ก็เสือกไส ไม่เหลือหลอ...............ป้องปากป่าว ป้อยอ พอเยี่ยงอย่าง

ว่าคือพุทธ สุดประเสริฐ เพริศสะอาง..................ทั้งๆที่ แตกต่าง เหินห่างไกล

๏    บ่รู้ดี รู้ชั่ว มัวเมาถ่อย....................................ทำแต่เรื่อง ด่างพร้อย คล้อยสาไถย

เห็นกงจักร เป็นดอกบัว เปรมหัวใจ....................สิ่งที่ได้ หนีไม่พ้น บาปมลทิน

๏    ปลูกตำแย แต่เห็น เป็นบัวเผื่อน......................สติเปรอะ เลอะเลือน เปื้อนแปดสิ้น

ทำต่อๆ กันไป ใจชาชิน..................................ล้วนแผ่นดิน ระบิลยล ต้นตำแยฯ

๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

*พระพุทธเจ้าห้ามพระสงฆ์ ดู-ฟังการร้องรำทำเพลงประโคมดนตรีฯลฯ
ไม่ว่างานอะไร 
คณะกลองยาว-พิณ-หมอลำ-วงดนตรี-ลิเก-ภาพยนตร์ ฯลฯ จะมาจัดแสดงที่วัดไม่ได้
ถึงทำกันเป็นประเพณี ก็ผิดวิถีพุทธ 
ไม่บรรลุมรรคผลตามพุทธธรรม

[๑๙] สมัยต่อมา ที่พระนครราชคฤห์ มีงานมหรสพบนยอดเขา พระ
ฉัพพัคคีย์ได้ไปเที่ยวดูงานมหรสพ ชาวบ้านเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า
ไฉนพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตร จึงได้ไปดูการฟ้อนรำ การขับร้อง และการประโคมดนตรี เหมือนพวกคฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ภิกษุทั้งหลาย ... กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค
พระผู้มีพระภาค ... ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงไปดูการฟ้อนรำ การขับร้อง หรือการประโคมดนตรี รูปใดไป ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ

จาก <http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=07&A=92>

บัวใต้น้ำ : กลอนคติธรรม

บัวใต้น้ำ : กลอนคติธรรม

๏    บ้านใคร ไม่มี พระเครื่อง(ของขลัง)..............คงเป็น เรื่องเล่า เอาขบขัน

คนไทย กับไส ยศาสตร์นั้น............................ท่าจะอยู่ คู่กัน นิรันดร

๏    (ประกาศตน)นับถือ พระพุท ธศาสนา..........(แต่)เมินหน้า (ศึกษา)ปฏิบัติตาม คำสอน(ธรรมวินัย)

ใช่แค่ ฆราวาส ตัดรอน.................................มองย้อน พระเณร เป็นอย่างไร?

๏    เรื่องจะ ปฏิรูป ศาสนา..............................พอแค่ พูดจา หาเลื่อมใส(ไม่จริงใจ-ไม่เข้าใจ)

สูญเสีย งบประมาณ เงินบรรลัย......................แต่ไร้ แก่นสาร การเปลี่ยนแปลง

๏    เอาพระ นิพพาน บานบังหน้า.....................ลาภ-ยศ-สักกา ระแสวง

กิเลส ตัณหา ส่อแสดง.................................(ถึงจะ)เสแสร้ง ซ่อนเร้น ก็เห็นชัด

๏    หลอกคน งมงาย ง่ายที่สุด........................สร้างสิ่ง สมมุติ ประดุจสัจ

แต่งเรื่อง วิเศษ สารพัด................................คือความ ถนัด อุบาทว์ชน

๏    ต่อให้ ได้รับ การศึกษา............................เมื่อขาด สัตยา ละเหตุผล

คดคิด อวิชชา ครองกระมล...........................ไม่พ้น (เป็น)เพียง"บัว ใต้วารี"

 

๏    หากความ สงบ ไม่(ทำให้)สบสุข...............ชอบสนุก สนาน ชาญวิถี

พุทธธรรม คำสอน หลอนฤดี..........................อริยะ สัจสี่ มิซึ้งใจ

๏    ก็อย่า มาขยัน สร้างปัญหา.......................แอบอ้าง พุทธศาสนา ทำสาไถย

ก่อกรรม ทำเข็ญ เป็นปัจจัย...........................ทุกข์ให้ ทรมาน นานเท่านานฯ

๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

*[๒๑] ปุถุชนเมื่อกล่าวยกย่องตถาคต ก็จะพึงกล่าวว่า

             ๑. พระสมณโคดมทรงเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพผิดทางด้วยเดรัจฉานวิชา

เช่นที่สมณพราหมณ์ผู้เจริญบางพวกฉันโภชนาหารที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้ว ยังเลี้ยงชีพผิดทางด้วยเดรัจฉานวิชาอย่างนี้ คือ

ทำนายอวัยวะ ทำนายตำหนิ ทำนายโชคลาง ทำนายฝัน ทำนายลักษณะ ทำนายหนูกัดผ้า ทำพิธีบูชาไฟ พิธีเบิกแว่น
เวียนเทียน พิธีซัดแกลบบูชาไฟ พิธีซัดรำบูชาไฟ พิธีซัดข้าวสารบูชาไฟ พิธีเติมเนย บูชาไฟ พิธีเติมน้ำมันบูชาไฟ พิธีพ่นเครื่องเซ่นบูชาไฟ พิธีพลีกรรมด้วยเลือด วิชาดูอวัยวะ วิชาดูพื้นที่๒- วิชาการปกครอง วิชาทำเสน่ห์๓- เวทมนตร์ไล่ผี วิชาตั้งศาลพระภูมิ วิชาหมองู วิชาว่าด้วยพิษ วิชาว่าด้วยแมงป่อง วิชาว่าด้วยหนู วิชาว่าด้วยเสียงนก วิชาว่าด้วยเสียงกา วิชาทายอายุ วิชาป้องกันลูกศร วิชาว่าด้วยเสียงสัตว์ร้อง

จาก <http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=09&siri=1> 

[๑๒] สมัยต่อมา พระฉัพพัคคีย์ทรงเครื่องประดับหู ... ทรงสังวาล

ทรงสร้อยคอ ทรงเครื่องประดับเอว ทรงวลัย ทรงสร้อยตาบ ทรงเครื่องประดับข้อมือ ทรงแหวนประดับนิ้วมือ
ชาวบ้านเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ...เหมือนพวกคฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ภิกษุทั้งหลายได้ยินพวกนั้นเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาอยู่ ... จึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาค ... ทรงสอบถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข่าวว่าภิกษุฉัพพัคคีย์ทรงเครื่องประดับหู ทรงสังวาล ทรงสร้อยคอ ทรงเครื่องประดับ-*เอว ทรงวลัย ทรงสร้อยตาบ ทรงเครื่องประดับข้อมือ ทรงแหวนประดับนิ้วมือจริงหรือ
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า
พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียน ... ครั้นแล้วทรงทำธรรมีกถารับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงทรงเครื่องประดับหู ไม่พึงทรงสังวาล ไม่พึงทรงสร้อยคอ ไม่พึงทรงเครื่องประดับเอว ไม่พึงทรงวลัย ไม่พึงทรงสร้อยตาบ ไม่พึงทรงเครื่องประดับข้อมือ ไม่พึงทรงแหวนประดับนิ้วมือ รูปใดทรง ต้องอาบัติทุกกฏ ฯ

จาก <http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=07&A=92>

News บทลงโทษเผาหญ้าข้างทาง

น่ากลัวไปไหม? "พาราควอต" ยาฆ่าหญ้าอันตราย ที่ทั่วโลกแบน แต่ไทยเเลนด์ยังใ...

คำตอบของทุกคำถาม : กลอนคติชีวิต

คำตอบของทุกคำถาม : กลอนคติชีวิต

๏    (คำถาม)

ทำไม เกิดมาเป็นฉัน?

ทำไม ฉันเป็นเช่นนี้?

ทำไม ฉันไม่ได้ดี?

ทำไม มีปัญหาทุกขารมณ์?

ฯลฯ

๏    (คำตอบ)

เพราะชีวี มีเวรกรรม

ที่เคยทำ ดี-ทรามสั่งสม

เวียนว่ายตายเกิดเปิดปม

ผสมกรรมใหม่ ในปัจจุบัน

๏    ทุกคำถาม

มีคำตอบ(เดียว)

จะชอบ(หรือ)ไม่ชอบ ก็เท่านั้น

รู้ไว้-ทำใจ

อย่าไปเสียเวลาตัดพ้อมัน

มาให้ความสำคัญ กับวันนี้

๏    อย่ามัวโศกเศร้าเสียใจ

ปล่อยวางทุกอย่างไปตามวิถี

ย้อนอดีตไม่ได้

ทาง(กลับไป)แก้ไขไม่มี

ทำได้แค่เท่าที่

วันนี้สิเลือกทำ

๏    ทำดีได้ดี

ทำชั่วได้ชั่ว

ละอายและขลาดกลัว

ต่อบาปหยาบช้า

๏    ตั้งต้นหนทางใหม่

ด้วยหัวใจเปี่ยมศรัทธา

ต่อกุศลเจตนา

สร้างอนาคตที่สดใสเทอญฯ

๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

ก้าวไปให้ก้าวหน้า : กลอนคติชีวิต

ก้าวไปให้ก้าวหน้า : กลอนคติชีวิต

๏    มีก็แต่ อายุขัย..................................ที่(ยังไงๆก็)เคลื่อนไหว ไปข้างหน้า

คนเรา ก้าวสู่(ความ)ชรา...........................(ตั้ง)แต่เกิดมา เป็นผู้(เป็น)คน

๏    (คน)ส่วนใหญ่ ไม่ประจักษ์..................เข้าใจหลัก(การ) และเหตุผล

ชีวิน ใช้ดื้นรน.........................................ค้นหาลาภ อย่างอัประมาณ

๏    พูดได้ ตายตาหลับ............................ภูมิใจกับ (การ)มีลูกหลาน

ธำรง เหล่าวงศ์วาน.................................สืบสันดาน สานต่อไป

๏    โดยที่ มิศึกษา..................................ฝึกพัฒนา จิตวิสัย

เกิดมา (เป็น)ประการใด...........................ตราบตายไป ไม่เปลี่ยนแปลง

๏    อะไรมี ที่ก้าวหน้า?............................เกิด->มรณา มุ่งแสวง

ส่องสัจ เห็น(ความ)ขัดแย้ง.......................เรื่องตกแต่ง ติดตำนาน

๏    น้อย(คน)นัก จักสนใจ........................ปรับเปลี่ยน(จิต)ใจ ให้ไพศาล

พัฒนา สมาทาน....................................พ้นสัญชาตญาณ สันดานคน

๏    ปัญญา (เกิด)มามืดมิด.......................พัฒนาจิต ประสิทธิผล

ศึกษา ก้าวหน้าจน..................................หลุดพ้นห้วง บ่วงโลกีย์

๏    โลกธรรม รื้อกำจัด.............................ด้วยปฏิบัติ เป็นวัตรศรี

หาใช่ ให้พาที........................................เหมือนประเพณี พาลนิยมฯ

๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

จาก (ร่าง) พ.ร.บ. ข้าวไทย ถึงการออกแบบนโยบายข้าวในอนาคต

“ร่าง พ.ร.บ.ข้าว พ.ศ. …. : ทำอย่างไรให้เกิดประโยชน์อย่างแท้จริง” : คนเค...

ไม่เอาจริงเอาจัง : กลอนปัญหาสังคม

                   

ไม่เอาจริงเอาจัง : กลอนปัญหาสังคม

๏    เราอยู่ กันใน ประเทศที่............................ไม่มี ระเบียบ เปรียบสม

จนเกิด ปัญหา โสมม(มากมาย).......................สั่งสม มาอย่าง ยาวนาน

๏    เช่นแค่ ปัญหา หมาจรจัด..........................สร้างภัย พิบัติ มหาศาล

(แหล่ง)เพาะ(โรค)พิษ สุนัขบ้า สู่สาธารณ์.........ปราศการ แก้ไข ไร้ท่วงที

๏    ปล่อยให้ เรื้อรัง บังเกิด.............................เลยเถิด ลุกลาม ทรามวิถี

เห็นอยู่ รู้กัน ปัญหามี.....................................แต่ไร้ ใครที่ เอาจริงเอาจัง(โดยเฉพาะราชการ)

๏    (พอ)เกิดเหตุ เวทนา แห่มาปลอบ...............(ถ่ายรูป)ทำมอบ ของขวัญ แล้วหันหลัง

ผักชี โรยหน้า น่าชิงชัง..................................หมดหวัง ทางแก้ อย่างแท้จริง

๏    คนตาย รายแล้ว รายเล่า...........................(คนอีก)หลายเท่า พิการ ชีวันทิ้ง

ความเห็น ท่วมท้น ท้วงติง..............................ไร้สิ่ง ตอบสนอง ตามต้องการ

๏    ปัญหา ง่ายๆ กลายเป็น(แก้)ยาก.................ล้นหลาก (ปัญหา)อื่นๆ มหาศาล

จึงไม่ มีวัน บันดาล........................................พบพาน การแก้ แม้(รอจน)วันตาย

๏    (ทำอะไร)ขาดความ เอาจริง เอาจัง..............เป็นดั่ง สันดาน อันเลวร้าย

เราจึง อยู่กัน อย่างอันตราย.............................ไม่รู้ จะวาย วันใดมี

๏    พูดใย ไปถึง พัฒนา(ประเทศ).....................ยิ่งกว่า ยังย่ำ อยู่กับที่

หลายด้าน ปัญหา เหิมทวี................................นับปี มีแต่ แย่กว่าเดิมฯ

๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

คน(ใจ)พิการ : กลอนคติสอนใจ

คน(ใจ)พิการ : กลอนคติสอนใจ

๏    โดยทั่วไป หลาย(ต่อ)หลายคน..................แต่งตัวตน ยลภูมิฐาน

แต่อับจน กระมลสันดาน................................จิตพิการ พาลอัปรีย์

๏    ใช้ของแพง สำแดงอวด...........................สูงยิ่งยวด สง่าราศี

เป็นไฮโซ โก้หรูมี........................................(มีการ)ศึกษาดี ศิวิไลส์

๏    แต่พฤติกรรม ต่ำสถุล..............................มองค่าคุณ หามีไม่

อยู่เพื่อทำ ความจัญไร..................................อยู่ร่ำไป ให้(คนอื่น)ลำเค็ญ

๏    เอาเปรียบคน จนเป็นจริต.........................ความนึกคิด วิปริตเห็น

ไร้ยางอาย ใจด้านเจน..................................มิเว้นว่าง สร้างบาปกรรม

๏    คือนรา ผู้น่าสงสาร.................................จิตวิญญาณ พิการย้ำ

อย่าถือสา การกระทำ...................................ที่จะนำ เวรกรรมมา(ให้ตัวเอง)

๏    วิญญูชน ย่อมยลเห็น..............................ผู้ลำเค็ญ มีปัญหา

ควรได้รับ ความเมตตา.................................มอบกรุณา และปราณี

๏    เมื่อเราคือ คนแข็งแรง............................สมควรแสดง (ความ)แกร่งศักดิ์ศรี

น้ำใจเกื้อ เอื้ออารี.......................................ช่วย(เหลือ)คนที่ เขาพิการ

๏    พบผู้ที่ อ่อนแอกว่า................................เกิด(รู้สึก)เมตตา คือ(คน)กล้าหาญ

มีมนัส พัฒนาการ.......................................เกษมสำราญ ชั่วกาลนานเอยฯ

๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

ทำอะไรในวันพระ? : กลอนวันพระ

ทำอะไรในวันพระ? : กลอนวันพระ

๏    ทำอะไร ในวันพระ?.............................จงลดละ อกุศล

ความเมามัว หลงตัวตน.............................ขัดเกลาจน จางจากจร

๏    ปวงตัณหา เมื่อละลด...........................จะปรากฏ หมดเร่าร้อน

เห็นความงาม ความสุนทร.........................แจ่มขจร สะท้อนชีวี

๏    ปราบกิเลส เป็นเศษผง.........................เจตจำนง ตรงแน่วนี้

บริสุทธิ์ ผุดผ่องฤดี...................................บรรเจิดมี สิริมงคล

๏    บาปไม่ทำ สร้างสำนึก..........................หยั่งรากลึก ปึกแผ่นผล

เวรกรรมไร้ ไม่มาผจญ...............................เท่ากับพ้น ทุกข์ทั้งมวล

๏    แค่คิดใคร่ ใส่บาตรพระ.........................รับศีล-พระ ให้พรล้วน

(เป็น)วัฒนธรรม งามกระบวน......................เพื่อคู่ควร พุทธศาสนิกชน

๏    ฟังเทศนา-นั่งสมาธิ.............................ทำตามพิ ธีกรรมหน

สวมชุดขาว เข้าวัดวน................................หามีผล แก่คนใด

๏    ตราบที่ใจ ไม่สาบสูญ..........................อกุศลมูล ต้น(เหตุ)สาไถย

ย่อมมีเหตุ มีปัจจัย....................................ทำบาปได้ ไม่เว้นวาง

๏    เวียนเทียนธูป ประทักษิณ....................แต่ไม่สิ้น ตัณหาสาง

ต่างอันใด (กับ)ไฟไหม้ฟาง.......................บุญที่สร้าง เบาบางเอยฯ

๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

*พิธีเวียนเทียน ของชาวพุทธ ไม่มีการปฏิบัติในสมัยพุทธกาล

ชีวาไม่น่าเบื่อ : กลอนคติชีวิต

ชีวาไม่น่าเบื่อ : กลอนคติชีวิต

๏    ลมพัด ความชื้น หวนคืนกลับ..................แผ่นดิน ติณสรรพ เตรียมรับฝน(ติณ=หญ้า)

กลางคืน หดสั้น กลางวันยล........................ยืดยาว ก้าวผจญ ร้อนรนฤดู

๏    ฝนแรก แหวกฟ้า กลางราษตรี................กลิ่นฝน ดลฤดี ปีติรู้

ลมเห เสสรวล ชวนชื่นชู.............................กล่อมผู้ หลับนอน อย่างอ่อนโยน

๏    ฤดูกาล ผันแปร แลประกาศ...................ธรรมชาติ วิถี นี้ผาดโผน

ปรากฏ เป็นจังหวะ เกิดจะโคน.....................โยกโยน ชีวิต พิจารณา

๏    ปรับตัว ปรับใจ ตามไปกับ.....................สอดรับ ธรรมชาติ และวาสนา

เท่าที่ มี-เป็น เข็นชีวา................................ฟันฝ่า อุปสรรค อย่าหนักใจ

๏    เมินคำ ว่าแพ้ แม้เราสู้..........................เยือกเย็น เป็นอยู่ รู้เงื่อนไข

เลือกทาง ถูกต้อง คล่องชิงชัย....................อย่าไป ทุจริต ผิดหนทาง

๏    คิดดี ทำดี ถึงที่สุด..............................อย่าหยุด จนกว่า (จะ)พบแสงสว่าง

เริ่มสู้ ดูเหมือน ยังเลือนราง........................ค่อยย่าง ค่อยขยับ ค่อยปรับปรุง

๏    มิพรั่น มั่นใจ ในชีวิต............................ดวงจิต พิษฐาน เพียรมั่นมุ่ง

เดินหน้า ต่อไป ใฝ่จรุง..............................ฝันเฟื่อง เรืองรุ่ง จูงจิตไป

๏    ทุกวัน เวลา ไม่น่าเบื่อ.........................เอื้อเฟื้อ ความดี เป็นนิสัย

ฟังเสียง ธรรมชาติ วิลาสไกร......................เคล้าเสียง หัวใจ แจ่มใสเทอญฯ

๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

เปลวไฟไม่แบ่งแยก : กาพย์ยานี๑๑

เปลวไฟไม่แบ่งแยก : กาพย์ยานี๑๑

๏    เปลวไฟ ไม่แบ่งแยก......................น้ำบ่แสก กระแสสินธุ์

กรวดทราย ในปัถพิน.........................ผสานเป็นดิน แผ่นเดียวกัน

๏    รุ่งอรุณ สุนทรีแสง.........................สาดสำแดง มิแบ่งชั้น

ดวงดาว เคล้าดวงจันทร์.....................ร่วมเสกสรรค์ หรรษ์ราตรี

๏    ลม-น้ำ และความร้อนฯลฯ...............เอื้ออาทร โลกใบนี้

พันผูก ทุกชีวี...................................โดยไม่มี อคติใด(อคติ=ความลำเอียง)

๏    นภดล ยลเวิ้งว้าง...........................พิภพกว้าง พร่างยิ่งใหญ่

มิพึง(ที่) ผู้หนึ่งผู้ใด...........................จะมุ่งหมาย ใคร่ครอบครอง(เพียงผู้เดียว)

๏    (มี)ศักดิ์ศรี ทุกชีวิต........................ความมีสิทธิ์ เป็นเจ้าของ(โลก)

เท่าเทียม(กัน) เปี่ยมครรลอง...............มิต้องอ้าง (ความ)แตกต่างใด

๏    ธรรมชาติ ดาษแผ่นดิน....................อย่าผลาญสิ้น (เพียง)เพราะกิน-ใช้

ชีวิต หนึ่งตายไป...............................ชีวิตใหม่ ต้องใช้มัน

๏    เกิด-ดับ สรรพชีวาตม์......................รวม-แยกธาตุ เฉกชาติขันธ์

ปรากฏ-สูญหมดกัน...........................ตามสัจธรรม์ ไร้ตัวตน

๏    เข้าใจ ในวัฏจักร............................จงตระหนัก หยุดอยาก(อยากมี,อยากเป็น)หน

เลิกคิด(ว่า) ชีวิตคน...........................ประเสริฐล้น พ้น(ชีวิต)อื่นเอยฯ

๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

อย่าใฝ่ฝันสูงเกินไป : กลอนคติเตือนใจ

อย่าใฝ่ฝันสูงเกินไป : กลอนคติเตือนใจ

๏    โลกนี้ มิง่าย........................(ที่จะ)สมหมาย (ได้)ดั่งใจ ปรารถนา

บ่อยครั้ง บางครา.......................(ยัง)มากมี ปัญหา ขยี้ใจ

๏    ต้องสงบ สติ........................ดำริ ชีวิต วินิจฉัย

ผิดหวัง ครั้งใด..........................อย่าไป เศร้าโศก เสียน้ำตา

๏    ก่อทุกข์ ทางใจ....................มิใช่ ทางแก้ ปัญหา

รังแต่ จะพา(ไป).......................สู่มรรคา ย่อยยับ อับจน

๏    การถือ กำเนิด.....................หาใช่ ให้พรายเพริศ เลิศล้น(เพริศพราย=งามระยับ)

ชีวิน ดิ้นรน...............................คือหน ทางสัจจ์ อัศจรรย์

๏    อย่าฝัน (สูง)เกินไป..............และจง อย่าไป ยึดมั่น(ความใฝ่ฝัน)

เพราะนี่ คือชีวัน........................(ที่มี)ไม่กี่ ความฝัน เป็นจริง

๏    ฝันพอ ประมาณ...................เหมาะสม แก่การ มุ่งมั่นยิ่ง

แล้วอย่า ทอดทิ้ง......................เพียงเพราะ เกรงกริ่ง ความลำเค็ญ

๏    (ทำ)เท่าที่ ทำได้.................พยายาม ทำไป ให้เห็น

บันดาล ฝันเด่น........................จนสำ เร็จเป็น ปฏิญาณ

๏    ต้องระมัด ระวัง....................อย่าดัน ทุรัง ย่างหาญ

ประมาท อาจพาน.....................วิกฤต (ตะ)การณ์ บรรลัย

๏    เมื่อสุด ฝีมือ........................ผลคือ ที่เรา ทำได้

รู้จัก พอใจ...............................อย่าไป ใฝ่ฝัน ต้องการเกินฯ

๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

วัฒนธรรมโกหกหลอกลวง : กาพย์ฉบัง๑๖

วัฒนธรรมโกหกหลอกลวง : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    พุทธพรางบังหน้าหาประโยชน์....................พฤติกรรมโปรด(พราง=ทำให้เข้าใจเป็นอื่น)

ของคนโฉดช้าสาไถย

๏    มีปัญหาเป็นเข็ญใจ....................คิดยากทำไม

พึ่งพาอาศัยผ้าเหลือง

๏    หนีคดีมีข่าวเนืองๆ...................คิดคดปลดเปลื้อง

ฟุ้งเฟื่องภายใต้พระศาสนา

๏    โรงเรียนต้องการเงินตรา...................จัด"ทอดผ้าป่า"

อ้างว่าหาเงินซื้อหนังสือ

๏    โรงพยาบาลต้องการเงินฤา..................ก็แอบอ้างชื่อ

"ทอดผ้าป่า"คือจุดขาย

๏    (กลุ่มผู้ป่วยโรคไต)เจ็บป่วยมีคาใช้จ่าย.................ไม่ยากมักง่าย

รีบขึ้นป้าย"ทอดผ้าป่า"

๏    ต้นคิดมาจากวัดวา...................ต้องการเงินหา

สร้างโบสถ์-ศาลา-วิหารฯลฯ

๏    อ้างถึงผลบุญสุนทาน..................มีมหาศาล

จากการทอดผ้าป่า-กฐิน

๏    โกหกกันมาชาชิน..................จนเป็นนิจสิน

ดูหมิ่นพระธรรมคำสอน

๏    (พุทธองค์)ไม่มีเทศนามาก่อน...................(ความ)กลับกลอกยอกย้อน(ของคนหลอกลวง)

สะท้อนถึงวัฒนธรรม(โกหกหลอกลวง)ฯ

๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒

*ในพระไตรปิฎก ไม่มีเรื่องทอดผ้าป่า ทอดกฐิน(หาเงิน) และบวชให้พ่อแม่เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์