กลอนธรรมะ กลอนคติชีวิต กลอนคติเตือนใจ กลอนคติสอนใจ กลอนสุภาษิต บทความจรรโลงใจ

ผลงานของชายคนหนึ่งซึ่งนอกจากตามหลักสูตรของโรงเรียนแล้ว ต้องเรียนรู้ศึกษาหาความรู้เอง ทั้งหลักธรรมและการประพันธ์ ชอบคิด-วิเคราะห์-สรุปบทเรียนใหม่เป็นประจำ แล้วบันทึกไว้เป็นบทกวีเพราะมิเช่นนั้นจะลืมบทเรียนเก่า คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นบ้าง จึงโพสต์สู่สื่อสาธารณะ

ยินดีต้อนรับ อาคันตุกะ ทุกท่าน

สมัคร Blogger.com ตั้งแต่ยังเป็นเว็ปอิสระ ต้องสร้างรหัสผ่าน แต่ตอนนั้นเพิ่งหัดใช้คอมพิวเตอร์จึงทำผิดพลาดตอนสร้างรหัส ทำให้บล็อก avijjabhikkhu เข้าไม่ได้ ต้องสร้างบล็อกใหม่ใช้ชื่อใหม่ จากคำว่า bhikkhu เป็น pikkhu แทน

ด้วยข้อจำกัดด้านเวลา-ข้อมูล-สติปัญญา-ความรู้ความสามารถ-ความรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้ ผู้เขียนขออภัยเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำเพื่อการแก้ไขความผิดพลาด ผู้เขียนไม่สงวนลิขสิทธิ์สำหรับการคัดลอก การนำไปเผยแพร่ที่ไม่ใช่เพื่อการค้า ขอเพียงแต่อย่าแอบอ้างว่าเป็นผลงานของผู้อื่น แต่ผู้เขียนขอสงวนลิขสิทธิ์ในผลงานนี้ สำหรับการนำไปเผยแพร่เพื่อการค้าหากำไร

*นักเรียน อย่าลอกเป็นการบ้านไปส่งครูนะครับ เพราะไม่สุจริต ไม่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาความรู้ความสามารถ ดูไว้เป็นตัวอย่างก็พอ
มีอะไรสงสัย ไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย ก็ถามมาได้

วันพุธที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2556

ข้าวกับคน ยลกับหญ้า : กลอนคติสอนใจ

(ฉันทลักษณ์ที่ผมคิดประดิษฐ์ขึ้นเอง)

๏ มืดครึ้ม ซึมเซา..............เมฆเทา ครอบคลุม นภา

ต้นเดือน มีนา ฯ.................อุษา ประปราย สายฝน

สายลม พัดเร่า...................สายหนาว เหน็บเข้า กมล

ร้อนราน ผ่านพ้น.................สวรรค์บน ฟ้าการุญ

๏ ดับไฟ ไทยเฝ้า...............จุดเผา ทำลาย ใบหญ้า

ลุกลาม ตามป่า...................ควันกลุ้ม รุมฟ้า ละสุญ

อ้างว่า หาเห็ด.....................ไร้เจต นา ทารุณ

ป่าสิ้น สมดุล.......................ไม่ครุ่น คิด ผิด ? ....ไกลตัว

๏ เปรียบหญ้า กะคน............กมล ชั่วช้า สาไถย

ความคิด จิตใจ.....................ใคร่ทราม อกุศล ท้นหัว

ทำบาป หยาบช้า...................ก่ออาชญา หา กริ่งกลัว

ผลแห่ง ความชั่ว....................ถ้วนทั่ว ต้องทัป กลับตน(ทัป=ความโง่)

๏ จะถูก กำจัด......................โดยสัจจา ประกาศิต

สมตาม ความผิด....................สมสิทธิ์ อมเรศ เภทผล

คลึงคล้าย ใบหญ้า..................ในสายตา พนาชน

ขัดใจ ใคร่รน..........................เผาจน มอดไหม้ ให้เตียน

๏ ไม่เหมือน ใบข้าว................ที่ชาว นารัก ษาใคร่

คอยเอา ใจใส่.........................อย่างไม่ ประมาท ผัดเพี้ยน

รอข้าว ออกรวง........................รอรวง พวงสุก ผูกเพียร

ทุกวัน หมั่นเวียน......................ถอนหญ้า ล่าเหี้ยน เตียนนา

๏ เปรียบข้าว กับคน.................กมล สุทธา สถิต

ศีลธรรม จำจิต..........................สุจจ์สิทธิ์ พิทักษ์ รักษา

อยู่เย็น เป็นสุข..........................สิ้นทุกข์ คุกคาม ตามมา

ชื่นชู ชีวา.................................ทั้งเวลา ตื่นคืนนอน ฯ

๖ มีนาคม ๒๕๕๖

2 ความคิดเห็น:

Unknown13 ธันวาคม 2557 เวลา 12:30
เกิดเป็นคน
ถึงทุกข์ก็ต้องทน ถึงอับจนก็ต้องสู้
เพราะเกิดเป็นคน..ก็รู้ๆกันอยู่
ถ้าไม่สู้ ก็ไม่รู้จะเกิดมาทำไมสวัสดีกัลยาณมิตร ทุกๆท่านครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ
ตอบลบ
คำตอบ

เพิ่มความคิดเห็น