โคลงสี่สุภาพ : คู่กันแล้ว ย่อม ไม่แคล้วกัน

        
                                                   
โคลงสี่สุภาพ : คู่กันแล้ว ย่อม ไม่แคล้วกัน

๑.นกหนึ่งคาบผลหว้า                มาไกล
ท่องถิ่นกินกลางไพร                ข้างห้วย

นกสองคาบพิกุลไป                 จับจิก

กินเนื้อเหลือเม็ดท้วย               ทิ้งข้ามลำธาร ฯ

๒.ต่างเมล็ดต่างงอกขึ้น            คนละฟาก
ชลธีผ่านคั่นจาก                     พรากพลั้ง

นานเนิ่นเกินกาลมาก               กำหนด

ต่างเติบใหญ่ไล่รั้ง                  สองข้างฝั่งชล ฯ

๓.พิกุลพุ่มนุ่มน้อม                  กล่อมกลม

ดื่นดอกออกระดม                   คันธฟุ้ง
หว้าใหญ่กิ่งก้านธม                 ธารแผ่

ผลพ่วงล่วงรสคุ้ง                    ร่มรื้นรำไร ฯ

๔.ต่างพันธุ์ต่างพลัดได้           เคึยงกานต์

ต่างถิ่นจินตนาการ                  กลับใกล้

ต่างฝั่งต่างทะยาน                  เติบใหญ่

ต่างฝ่ายต่างห่างให้                กิ่งใกล้เกี่ยวกัน ฯ

๕.ชะตากรรมร่ำร้อย               วิญญาณ์

ต่างล่องท่องวัฏฏา                 ตกต้อง

สนิทสนมสมมา                     มัดม่อย

ร่วมวิบากพรักพ้อง                 คล้องคู่ชู้ชม ฯ

๖.ใช่เนื้อคู่สู้ซ้อม                   วิวาห์

วิบากผลักพรากพา                 พลัดไค้
สมทัศน์ สมศรัทธา                 สมสู่

แผกภัทร์ แผกศรัทธ์ไซร้          แผกผ้ายสัมพันธ์ ฯ

๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๓