เหมือนตาบอดคลำช้าง : กลอนคติธรรม
๏ ตาบอด คลำช้าง............................สำนวน ชวนสร้าง นิสัย
ศึกษา สิ่งใด.................................อย่าใคร่ จงเจาะ เฉพาะส่วน(ใดส่วนเดียว)
(จะ)ขาดตก บกพร่อง.....................(ความ)ถูกต้อง แก่นแท้ แปรปรวน
(เท่ากับ)โฉเก เรรวน......................ไม่มี (ความ)ถี่ถ้วน มวลธรรมา
๏ (ถาม)รู้สึก เวียนหัว.........................(เพราะ)ยึดมั่น เป็นตัว ฉัน-ของฉัน(อัตตาหรือ?)
ปวดหลัง ปวดฟัน...........................หรือเพราะ เกี่ยวพัน กับ(มี)ตัณหา?
ท้องกิ่ว หิวข้าว...............................(เพราะมี)กามฉัน ทะหรือป่าว? ลองเล่ามา
ร้อน-หนาว-โรคาฯลฯ.......................เหตุผล เพราะว่า (เกิด)อุปาทาน?(ความยึดมั่นถือมั่น)
๏ ทุกข์กาย เกิดจาก...........................มีร่าง(กาย) ต่างหาก ยากแก้ไข
(ก็เพราะ)เกิดมา แล้วไง(ละ)..............จึงได้ (มี)กายร่าง สังขาร
(โลก)ธรรมชาติ ขาดแคลน................ทำให้ ได้แสน ทรมาน(ต้องพยายามเอาชีวิตรอด)
(เกิดแล้ว)แก่-เจ็บ-วายปราณ..............(คือ)พื้นฐาน ชีวิต พิจารณา
๏ ทำให้ ไม่เกิด(อีก)............................มรรคา ประเสริฐ เลิศล้น
ทางหยุด หลุดพ้น..............................(หมด)ทุกข์ท้น ทรมาน ปัญหา
(วงจร)เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย.....................สูญสลาย ได้ผล ดลพลา
สุดสิ้น วัฏฏา......................................สิ้นสุด ทุกขา นานาไคล(พ้นทุกข์สิ้นทุกข์อย่างแท้จริง)
๏ ทุกขา ถ้ามอง(แคบๆ)........................จับจ้อง (เฉพาะ)จิตใจ นัยยะ(แนวจิตวิทยา)
(เท่ากับ)ทอดทิ้ง สาระ........................พุทธะ ธรรมถ้วน ส่วนใหญ่
นิพพาน การดู(ตีความว่า)....................แค่อยู่ (อย่าง)สุขกาย สบายใจ(ในปัจจุบัน)
สงสาร วัฏไซร้....................................คงไร้ ใคร่ครวญ ชวนคะนึงฯ(ไม่สนใจภพชาติ)
๔ มีนาคม ๒๕๖๖
พระไตรปิฏก เล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค
กฏิคามวรรคที่ ๓ วัชชีสูตรที่ ๑ ว่าด้วยการตรัสรู้และไม่ตรัสรู้อริยสัจ ๔ [๑๖๙๘] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ โกฏิคามในแคว้นวัชชี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมาแล้วตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะไม่ได้ตรัสรู้ ไม่ได้ แทงตลอดอริยสัจ ๔ เราด้วย เธอทั้งหลายด้วย จึงแล่นไป ท่องเที่ยวไปยังสังสารวัฏนี้ตลอด กาลนานอย่างนี้ อริยสัจ ๔ เป็นไฉน? คือ เพราะไม่ได้ตรัสรู้ ไม่ได้แทงตลอดทุกขอริยสัจ ๑ ทุกขสมุทยอริยสัจ ๑ ทุกขนิโรธอริยสัจ ๑ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ ๑ เราด้วย เธอ ทั้งหลายด้วย จึงแล่นไป ท่องเที่ยวไปยังสังสารวัฏนี้ตลอดกาลนานอย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขอริยสัจ เราด้วย เธอทั้งหลายด้วย ตรัสรู้แล้ว แทงตลอดแล้ว ทุกขสมุทยอริยสัจ ... ทุกขนิโรธอริยสัจ ... ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ เราด้วย เธอทั้งหลายด้วย ตรัสรู้แล้ว แทงตลอดแล้ว ตัณหาในภพขาดสูญแล้ว ตัณหาที่จะนำไปสู่ภพสิ้นแล้ว บัดนี้ ภพใหม่ไม่มี พระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดา ครั้นได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้จบลงแล้ว จึงได้ตรัสคาถาประพันธ์ ต่อไปอีกว่า [๑๖๙๙] เพราะไม่เห็นอริยสัจ ๔ ตามเป็นจริง เราและเธอทั้งหลายได้ ท่องเที่ยวไปในชาตินั้นๆ ตลอดกาลนาน อริยสัจ ๔ เหล่านี้ เรา และเธอทั้งหลายเห็นแล้ว ตัณหาที่จะนำไปสู่ภพถอนขึ้นได้แล้ว มูล- *แห่งทุกข์ตัดขาดแล้ว บัดนี้ภพใหม่ไม่มี.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น