การขอพร : กลอนคติสอนใจ

การขอพร : กลอนคติสอนใจ

๏    กิ่งไม้แห้ง หักร่วง ลงห้วง(แผ่น)ดิน.........................เสียงดัง ฟังได้ยิน สิ้นไพรสัณฑ์

กระแสลม โหมพัด พนัสพลัน.................................ยังราตรี ที่เงียบงัน ตื่นทันใด

๏    เมื่อฝนชิง ทิ้งช่วง ก่อนล่วงเข้า...............................พรรษา (ช่าวนา)พากันเศร้า ข้าวส่วนใหญ่

ท้องนาแห้ง แล้งน้ำ ทำอย่างไร?.............................อ้อนวอนไหว้ ให้ฟ้าดิน ผินมามอง

๏    ข้าผู้น้อย คอยน้ำ ฝนอำนวย...................................ได้โปรดช่วย ด้วยข้าวใกล้ บรรลัยผอง

ทั้งยังมี หนี้ล้น ท้นเนืองนอง...................................ครอบครัวต้อง อดอยาก หากข้าวตาย

๏    ถึงกับต้อง ท่องไพร ไปไหว้พระ...............................ขอพรลด ภาระ สิ้นสลาย

ชีวิตนี้ อยากมีหวัง ได้นั่ง(นอน)สบาย........................(เพราะ)ปัญหาหลาก มากมาย ไม่ลดลง

๏    สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทิศใด ใครเล่าขาน...............................ทะเยอทะยาน เยือนให้ได้ ใคร่ประสงค์

ขอตั้งจิต อธิษฐาน กราบบรรจง................................โปรดอวยพร อ่อนองค์ ลงแอบดิน

๏     หากการไหว้ การขอ(พร) ก่อสัมฤทธิ์.........................ทุกชีวิต คิดไหว้ ได้หมดสิ้น

โลกจะเป็น เช่นไร? ให้จนจินต์..................................ธรรมชาติ ในปัถพิน (คง)ไม่ชินชา(แปลกประหลาด)

๏    เท่าที่เป็น เห็นประจักษ์ หลักความจริง.......................การขอพร เป็นเพียงสิ่ง ยิ่งมุสา

ขอพรจาก พ่อแม่ แค่วาจา.......................................(ขอ)พรผู้ใหญ่ ในพารา มิช่วยอะไร

๏    พรใดมี ฤทธิเดช วิเศษเท่า......................................ตัวของเรา เฝ้าพัฒนา ทักษะให้

มีความรู้ คู่ตน กุศลไกร............................................ทำ(แต่)ความดี มีวินัย ได้สมปองฯ

๓๐ มิถุนายน ๒๕๖๒