ตัณหา=สมุทัย : กาพย์สุรางคนางค์๓๒
๏ หยาดน้ำ
ค้างแข็ง...................ตกแต่ง ต้นหญ้า
รับขวัญ
วันทา...........................อุษา สมัย
ควันขาว
พวยพุ่ง........................ปรุงลม หายใจ
แปลกตา
พาให้..........................ชื่นใน เหมันต์
๏ ลองนึก ตรึกดู........................คนอยู่
ลำบาก
คนไกล
กลับอยาก......................มาหา หฤหรรษ์
อยากดู
อยากเห็น.......................เล่นไม่ กี่วัน
ก็จร
จรัล...................................พากัน กลับไป
๏ กิเลส ตัณหา..........................ชักพา
มนุษย์
แส่อยาก
ยากหยุด.......................ประดุจ หลงใหล
มิรู้
จักพอ...................................จดจ่อ จิตใจ
หาสิ่ง
แปลกใหม่.........................มาให้ ชม-เชย
๏
รูป-รส-กลิ่น-เสียง....................ลำเลียง สัมผัส
วิถี
ปฏิบัติ...................................มิอาจ อยู่เฉย
เห็นเป็น
ปกติ..............................(จึง)ดำริ ละเลย
ทำตาม
ใจเคย.............................เอ่ยชิน จินดา
๏ บัณฑิต
พิศเพียร......................เปลี่ยนแปลง ปรับปรุง
พัฒนา
ผดุง................................มุ่งขจัด ปัญหา
ต้นเหตุ
แห่งทุกข์.........................รุกราน อุรา
ตามหลัก
พุทธา...........................ตัณหา=สมุทัย
๏ ยึดอริ
ยมรรค...........................เป็นหลัก ปฏิบัติ
ตัณหา
ขจัด.................................ศรัทธา อัชฌาศัย
อยู่ใน
โลกอย่าง...........................ร้างทุกข์ สุขใจ
อัศจรรย์
อันใด.............................ไหนอาจ เทียบเทียม ฯ
๑๗ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น