ผุดผ่องครรลองพรต : กลอนเจ็ด
๏ เหน็บหนาว เช้าตรู่
ชื่นชูจิต..............อาทิตย์ อรุณ พิบูลศรี
หมอกนวล นุ่มพรม
ห่มพงพี.................เหมือนมี เวทมนตร์ ดลบันดาล
๏ ผักเม็ก มากมาย รอบชายป่า............ผลิให้
ได้หา ปรุงอาหาร
ดอกผัก สะเดา
เฝ้าเบ่งบาน..................ริดกลับ รับประทาน สราญรมย์
๏ ชีวิต ชนบท
ไม่อดอยาก..................ถ้าหาก รักมั่น สันโดษสม
ดูแล ธรรมชาติ
หยัดนิยม......................อุดม สมบูรณ์ มิสูญไป
๏ หลักธรรม นำทาง กระจ่างทัศน์..........ภักดี
อติสัจ อัชฌาศัย(อติ=พิเศษ,เลิศล้น)
จำเนียร เพียรน้อม
กล่อมเกลาใจ............อย่างไม่ ไหวอ่อน อก คลอนแคลน
๏ หาได้ ไม่ยาก
หากใจจด-..................จ่อจะ ปรากฏ โชติช่วงแสน
หมั่นทวน ครวญใคร่
(จะ)ไม่ขาดแคลน.....แนบแน่น สำนึก รู้สึกตัว
๏ รสธรรม ล้ำเลิศ
ประเสริฐสด...............เหนือรส ทั้งหลาย ในโลกทั่ว
ไม่ก่อ ความเขลา
หลงเมามัว..................ไม่กลั้ว ชั่ว-ชัง ผลข้างเคียง
๏ บันดาล พานพี
ปรีดิ์เปรมปลาบ............อิ่มอาบ ซาบทรวง ดวงใจเยี่ยง
สงบ
สบสันติ์ ศรัณย์เพียง.......................ไม่เสี่ยง ทุกข์เศร้า
ร้อนเร่ารน(ศรัณย์=ซึ่งเป็นที่พึ่ง)
๏ พิสุทธิ์ ผุดผ่อง
ครรลองพรต...............หมดจด พสุ เพราะกุศล(พสุ=ทรัพย์,สมบัติ)
ชีพเยาว์
เบาสบาย ไร้กังวล.....................เหมือนยืน อยู่บน ยุคนธร ฯ(ยุคนธร=ชื่อภูเขาทิวหนึ่งรอบเขาพระสุเมรุ)
๑๘ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น