ย่อมเลิศล้ำจำรูญ : กาพย์ยานี ๑๑
๏ โอนไหว ตาม(แรง)สายลม.............เรือนระบม
โทรมทรุดเสา
ฝาข้าง
หลังคาเฝ้า...........................เอาแต่ทำ ท่าชำรุด
๏ เสียงลม
ระดมแทรก.....................ตามรอยแยก แตกไม่หยุด
คนอยู่
นอนคู้คุด...............................อุตส่าห์ทน โดนหนาวครา
๏ หทัย
ที่ไม่แกร่ง...........................ย่อมคลอนแคลง (ตาม)แรงผัสสา
รูป-รส-กลิ่น-เสียงฯลฯดา....................พาเบี่ยงเบน
โอนเอนใจ
๏ หทัย
ที่ไร้หลัก.............................ธรรมปกปัก รักษาไว้
เที่ยวท่อง
ล่องลอยไป.......................ในโลกี ยะลำเนา
๏ ไขว่หา
กามาสุข...........................ราคะขลุก โชนรุกเร่า
เสพสม
นิยมเนา...............................เมาหมกมุ่น วุ่นวายมี
๏ หทัย
ที่ไกรแกร่ง..........................ธรรมาแฝง แทงวิถี
ประสงค์
มงคลดี...............................สุคติ นิรามัย
๏ มิหา
กามาสุข...............................ราคะถูก ดับลุกไถย
บำราศ
จนปราศไป.............................ใจพิสุทธิ์ ชุติมา(บำราศ=ปราศจาก)
๏ รู้-เห็น
ความเป็นสัจ........................ความพิพัฒน์ ปรารถนา
มีสติ
และปัญญา................................เผชิญหน้า โลกาธรรม
๏ อยู่เย็น
เป็นสุขใจ...........................จิตอำไพ ไม่ตกต่ำ
หยุดก่อ
อกุศลกรรม............................ย่อมเลิศล้ำ จำรูญเอย ฯ
๑๖ มกราคม ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น