สู่ความสมหวัง : โคลงสี่สุภาพ
๑. เสียงครืนทั่วผืนฟ้า................หลังฝน
แสงแปลบปลาบวาบวน.............ไป่เว้น
หวนกลับสาดสับสน..................เสียง(ฝน)ซ่า
พงพีรัชนีเร้น...........................เพลงร้อง(ของ)เรไร
ฯ
๒. ฝนห่วงใยนาข้าว...................ขาดฝน ?
หัวค่ำรินร่ำจน...........................ล่วงเช้า
ยามสายยังพรั่งผล.....................พิรุณหลั่ง
ดั่งเก็บกดนานเข้า......................คั่งค้างเหลือหลาย
ฯ
๓.
ทุกสิ่งใครเล่าได้.....................ดังประสงค์ ?
สัจจะยังจะคง............................คู่หล้า
พลาดหวังอย่าพรั่งหลง...............ลืมสติ
ดำริหฤทัยกล้า...........................แกร่งท้าปัญหา
ฯ
๔.ประคองใจมิให้.......................ซวนเซ
ถึงเก่าหวังพังเพ.........................พ่ายแพ้
ชีพยังอย่าลังเล..........................หวังใหม่
ใครขวางบ่ได้แม้.........................แต่ฟ้าพระอิศวร
ฯ
๕. ควรหวัง(แต่)อย่าคลั่งไคล้..........ความหวัง
หวังแต่สิ่งอันยัง..........................(เป็น)จริงได้
ทุ่มเทพละกำลัง..........................สรรสู่
บรรลุสำเร็จไซร้...........................อย่าได้ทอดถอน
ฯ
๖. คอยวิงวอนฟ้าช่วย....................อวยไฉน ?
รังเกียจการงานไกร......................ไขว่คร้าน
ทำมารยาสาไถย..........................ทุจริต
อย่าคิดสมหวังด้าน.......................ดีได้หมายถวิล
ฯ
๗. กุศลศีลวัตรสร้าง.......................ทางสม
บุญทานบันดาลอุดม......................อิ่มได้
ศรัทธาค่านิยม..............................สุจริต
ชีวิตวิจิตร;ไร้................................สิ้นซากขวากหนาม
ฯ
๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น