ชีวะสัมมาปฏิบัติ : กลอนคติสอนใจ
๏
...........................................................................ฝนตก ตอนเย็น เป็นประหลาด
มาถึง
ก็โถม โหมซัดสาด....................................ลมสาย ร้ายกาจ ฟาดไม่ยั้ง
๏ ก่อนหน้า
นิ่งสนิท อาทิตย์ส่อง....................................นกผอง
ร้องเพลง ครื้นเครงฟัง
ชั่วประเดี๋ยว
กลับดล ฝนคลุ้มคลั่ง.........................จนตั้ง หลักได้ แทบไม่ทัน
๏ หวังว่า นาท้อง
จินองน้ำ............................................ช่วยค้ำ ข้าวต้น พ้นคับขัน
ใกล้ออก ดอกรวง ช่วงสำคัญ...............................ไหวหวั่น
อุรา ชาวนาครวญ
๏ สัมพันธ์
ฝนฟ้า และธรรมชาติ......................................เมื่อขาด
สมดุล วุ่นวายหวน
ตัดไม้
ทำลายป่า เป็นกระบวน-.............................การล้วน (จง)ถ้วนถี่ พิจารณา
๏ หมายพึง ถึงผล
ต้องค้นคิด.........................................วิถี
ประสิทธิ์ ไม่อิดหนา
ถูกต้อง
หลักการ อันโสภา...................................สัมมา ปฏิบัติ ชีวาตม์พลี
๏ อย่าเอา
แต่ใจ ไร้ผิด-ชอบ...........................................ละเมิดกรอบ กติกา
พาบัดสี
ทุจริต
คิดใคร่ มิใยดี...........................................วิถี ศีลธรรม
ย่อมต่ำทราม
๏ ปัญหา สารพัด
มิปราศเหตุ..........................................สังเกต เหตุ-ผล บนคำถาม
ทำไม่
ถูกต้อง ครรลองความ.................................ตรงไหน ให้ตาม แก้กรรมา
๏ สุทโธ
โสภา สุจริต....................................................คิดสู่ อุกฤษฏ์
ประสิทธิ์หา
เลิกล้ม
งมงาย หลายมารยา..................................ทุกขา ที่ผจญ (ย่อม)หลุดพ้นเอยฯ
๑๕ ตุลาคม ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น