หาความสงบสุข : กลอนคติเตือนใจ
๏ ความมืดมน+เสียงฝน-ฟ้า...............................ทำ(ให้)เวลา
ช้าลงไฉน
สุขสงบ
ประสบหทัย.....................................ที่ผ่องใส ไร้ดิ้นรน
๏ เมื่อหัวใจ
ไม่ร่านร้อน......................................เรียงร้อยกลอน ผ่อนฟ้าฝน
หากหัวใจ
ไม่มืดมน......................................มีกุศล เป็นกลไก
๏ ย่อมพรูพรั่ง
ความหยั่งรู้...................................สายตาดู สู่เงื่อนไข
เห็นสาเหตุ
เห็นปัจจัย....................................ความเป็นไป ไม่ปรวนแปร
๏ ปวงกิจกรรม
ความเร่งรีบ................................ปากกัดตีนถีบ บีบคั้นแล้
(ล้วนเป็น)ค่านิยม สังคมแค่.............................ไปตามกระแส
กิเลสการณ์(การณ์=เหตุ,เค้า,มูล)
๏ แรงกระสัน
ของตัณหา...................................ล้วนพัดพา อุระหาญ
พลังอำนาจ
สัญชาตญาณ...............................ความสามานย์ บันดาลคน
๏ ให้คำนึง
คิดถึงแต่........................................ความอยากแส่ แดโฉดฉล
ทุจริต
จิตเวียนวน..........................................ขาดเหตุผล สับสนกัน
๏ เมื่อหัวใจ
ไม่ยอมหยุด...................................จนเลยจุด ความหุนหัน
ตื่นก็เร่า
หลงเมามัน.......................................นอนหลับฝัน มิผันพา
๏ (เอาแต่)แสวงสุข
ซุกใส่ตน.............................กระเสือกกระสน จนวุ่นว้า
คณานับ ทรัพยา............................................ขุดโลกา
หา(ไว้)ครอบครอง
๏ เฝ้ายีย่ำ จนธรรมชาติ.......................................สมดุลขาด พิบัติข้อง
รู้แก่ใจ มิไตร่ตรอง..........................................แส่สนอง
ตามปองไป
๏ (ขืน)ดันทุรัง
ก็ยังแต่......................................ปัญหาแห่ เกินแก้ไข
ทุกข์ทรมาน ลานจิตใจ....................................จนยาก-ไร้
สบายฤดี
๏ ลดตัณหา
เกลสบ้าง.......................................สงบย่าง ว่างวิถี
หาไว้แค่ แต่พอดี...........................................ไม่ต้องมี
มากเกินเลยฯ
๗ กันยายน ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น