พุทธศาสนากับปัญหาตลอดกาล : กลอนเปล่า

                "สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสายะ" ธรรมทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น 

พุทธศาสนากับปัญหาตลอดกาล : กลอนเปล่า

๏    “นัตถิ สันติ ปะรัง สุขัง”

สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี

บ่งบอกถึงพุทธวิถี

ที่ไม่นิยมความสุข

แบบรื่นเริง-สนุกสนาน

๏    ความสงบ

อาจทำให้หลายคนประสบกับความรำคาญ

เพราะฉะนั้น

เส้นทางบรรลุพระนิพพาน

ได้แก่ การสงบระงับ(กิเลส,ตัณหา,อกุศล,ค่านิยมทางโลกฯลฯ)
ย่อมมิประทับใจ

๏    โลกุตตรธรรม

คือการข้ามพ้นโลกย์วิสัย

ลาภ-ยศ-สรรเสริญ-สุขฯลฯ ใดๆ

ต้องสละพ้นไป

ไม่แสวงหา

๏    โลภะ-โทสะ-โมหะ

และอวิชชา

เป็นอุปสรรคหนักหนา

ต่อดวงตารู้แจ้งเห็นจริง

๏    ปุถุชนล้นกิเลส

มีเจตนาแสวงหาความสุขให้มากยิ่งขึ้น...มากยิ่งขึ้น

กิเลส-ตัณหา

ยังให้สติปัญญาโง่เขลาเมามึน

ความสนุกครึกครื้น

กลืนกินความสงบ

จนลบเลือนลาง

๏    การจับกลุ่มคลุกคลีด้วยหมู่คณะ

ทำให้ยากจะชำระล้าง

กิเลส-ตัณหาทั้งหลายให้เบาบาง

มีแต่จะสร้างความสับสน-วุ่นวาย

๏    คนไม่รู้-ไม่ศึกษา(พระไตรปิฎก)

ไม่ปฏิบัติตามธรรมวินัย

ชอบที่จะตั้งกฎกติกา

และสาระคำสอนขึ้นมาใหม่

ตามใจตนที่ล้นมารยา

คือปัญหาของพุทธศาสนาตลอดกาลฯ

๑๒ กันยายน ๒๕๖๒