รีบปลูกป่า จะได้ไม่ต้องเสียใจ : กลอนคติเตือนใจ

รีบปลูกป่า จะได้ไม่ต้องเสียใจ : กลอนคติเตือนใจ

๏    มิต้อง แปลกใจ...............................สาเหตุ อันใด จึงเกิดขึ้น?

เมฆา ดำทะมึน............................บึกบึน วางมาด แต่ปราศฝน

ลมพัด กระโชก...........................พงไพร ส่ายโยก อลวน

สักครู่ สู่พ้น................................เงียบจน แว่วฟัง แสนวังเวง

๏    มิพรั่น หวั่นไหว...............................แม้ว่า อะไร ในชีวิต

ถูกชะตา ลิขิต.............................(เกิด)วิกฤต (ตะ)การณ์ พานข่มเหง

หากเรา เข้าใจ............................สุข-ทุกข์ ที่ได้ เพราะทำเอง

ป่วยการ เครียดเคร่ง.....................เพ่งโทษ สิ่งอื่น แค่(ช่วยให้)ชื่นใจ

๏    เสมือนมี เมฆหนา.............................แต่ทว่า ป่าไร้ ไม่ชื้นเย็น

ร้อนเร่า ผ่าวเห็น..........................เมฆมิอาจ กลั่นเป็น หยดน้ำได้

ย่อมไม่ มีฝน...............................รินหล่น ลงมา รื่นหทัย

คงแค่ เหงื่อไคล..........................(และความ)กังวลใจ ในเขื่อน เลือนร้างชล

๏    เราทำ อะไร.....................................เอาไว้ ย่อมทวน หวนคืนกลับ

ป่าเหี้ยน เตียนดับ.........................(เพราะ)คนสรรพ ทำลาย ไพร่โฉดฉล

เดี๋ยวแล้ง เดี๋ยวท่วม......................ทุกข์อ่วม อุรา กรอมประจญ

เป็นเหตุ เป็นผล...........................ที่คน ทุกคน โดนทั่วกัน

๏    มิต้อง เสียใจ....................................แต่ต้อง กลับใจ ไม่ทำผิด

เปลี่ยนแปลง ความคิด...................ชีวิต จึงจะ ประสบสันติ์

(หาก)ไม่ทำ อะไร.........................จะมา เสียใจ ทำไมกัน?

ปลูกป่า เท่านั้น.............................รีบทำ ให้ทัน ก่อนบรรลัยเทอญฯ

๑๖ กรกฎาคม ๒๕๖๒