ที่พักพิงแห่งสุดท้าย : กลอนคติชีวิต
๏ ที่พักพิง
แห่งสุดท้าย................................ขอเอนกาย ตายที่นี่
(เหมือน)เพื่อบอกลา
จะจรลี......................(หลังจาก)หลายวันวี่ มิเห็นมา
๏ แม่แมวจร
ตอนตั้งครรภ์..............................แต่คนนั้น มิเห็นค่า
จับมาปล่อย
ในวัดวา................................สะท้อนอุรา ชะตากรรม
๏ ดีแต่ว่า
ข้างวาวัด......................................ผู้มี(ศีล)สัตย์(คนหนึ่ง)
ช่วยอุปถัมภ์
เลี้ยงอ้วนพี
สุขีพรำ..................................วันคืนค่ำ จำเริญใจ
๏ ออกลูกซ่อน
นอนบ้านคน(อื่น).....................กรรมประจญ ดิ้นรนใคร่
ทั้งถูกจับ
ไปปล่อยไกล.............................(ทั้ง)สาบสูญหาย ไร้ร่องรอย
๏ แต่แมวหนอ
บ่ถือสา..................................กามเริงร่า ;
เวลาคล้อย
ก็ตั้งครรภ์(ใหม่)
วันคืนคอย.........................เลี้ยงลูกน้อย เรื่อยๆไป
๏ ท้องสุดท้าย
ไร้วันคลอด.............................แม่(แมว)ไม่รอด ลูกปลอดไร้
มิรู้ว่า
สาเหตุอะไร?....................................มิ(เห็น)ป่วยไข้ ไม่สบาย
๏ พบอีกที
มีแค่ร่าง.......................................แข็งกระด้าง ทุกอย่างสลาย
นอนเปล่าเปลี่ยว
ดูเดียวดาย(หน้าบ้าน)..........ณ ที่พึ่งสุดท้าย คล้าย(มา)อำลา
๏ ชีวิตหนึ่ง
พึ่งจากไป....................................ปราศ(จาก)ผลใด ในโลกหล้า
บ่มีใคร
เขานำพา.......................................ต่างใส่อุรา เฉพาะ(เรื่องส่วน)ตนฯ
*อนิจฺจา วต สงฺขารา
อุปฺปาทวยธมฺมิโน
อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ
เตสํ วูปสโม สุโข.
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
มีการเกิดขึ้นและดับไปเป็นธรรมดา
เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป
การเข้าไประงับดับสังขารเหล่านั้นเสียได้ เป็นความสุข
๑๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น