๑."ธรรมดาคนเราต้อง.......................เห็นแก่ตัว"
คือคติฝังหัว....................................แน่นแฟ้น
ของคนจิตเมามัว..............................กิเลส
จ่อเจตนาแร้นแค้น............................(ขาดความ)โอบอ้อมอารีฯ
๒.มีตนเป็นที่ตั้ง...................................ศูนย์กลาง
บ่ปล่อยปละละวาง............................ผลได้
ทุกสิ่งถือเป็น(แค่)ทาง.......................เดินผ่าน
ทุกคนสำคัญไร้................................ประเสริญเพี้ยงแค่กูฯ
๓.ดูๆไปก็คล้าย...................................เดรัจฉาน
อาศัยสัญชาตญาณ...........................ขับสู้
รัก(แต่)เผ่าพงศ์วงศ์วาน.....................ญาติสนิท
มิตรสหายรอบกายผู้..........................เป็นพ้องพวกกันฯ
๔.ในบรรดาสัตว์ทั้ง..............................พสุธา
มนมืดบอดปัญญา.............................ยากไร้
ยึดมั่นต่ออัตตา.................................อคติ
มี(บาง)คนกลับคงไว้..........................ซึ่งน้ำใจถนอมฯ
๕.ยอมเสียสละพลีให้............................สาธารณ์
บ่เห็นแก่ตัวทาน................................โลกกว้าง
จิตใสสะอาดสะคราญ.........................พิสุทธิ์
หลุดจากความคิดอ้าง.........................อยากได้ผลสนองฯ
๖.ครรลองคลองธรรมคุ้ม........................กระมล
คุณค่าความเป็นคน............................ตระหนักรู้
มิสำคัญตัวตน...................................เป็นใหญ่
ใจประเสริฐเยี่ยงผู้..............................หลุดพ้นปลักโคลนฯ
๗."วีรชน"มิจำต้อง..............................สู่สงคราม
บุคคลใด(สามารถ)สละความ................หยาบช้า
มีจิตใจงดงาม....................................ยิ่งใหญ่
เกรียงไกรประคองหล้า........................(อย่าง)อ่อนน้อมถ่อมตนฯ
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น