การบวช-จำอวด : โคลงสี่สุภาพ
๑.กุลบุตรออกบวชด้วย........................ศรัทธา
ต่อพุทธศาสนา..............................เลิศล้ำ
เชื่อในพระศาสดา...........................พิสุทธิ์
หลุดกองกิเลสห้ำ...........................หั่นห้วงตัณหาฯ
๒.บูชาความถูกต้อง............................ตรงจริง(สัจจะ)
ธรรมเป็นหลักพึ่งพิง........................ชีพใช้
ดำเนินตามพุทธะอิง........................แอบอก
มวลทุกข์โศกมอดไหม้.....................ดับด้วยมรรคผลฯ
๓.(บูชา)อริยบุคคล(๘)ผู้......................เป็นสงฆ์(ไม่ใช่สมมุติสงฆ์)
มีจิตใจมั่นคง..................................ผ่องแผ้ว
ธรรมวินัยประสงค์............................ปฏิบัติ
อย่างซื่อสัตย์แกร่งแกล้ว...................เพื่อพ้นสงสารฯ
๔.มิใช่การบวชด้วย.............................ตัณหา
ลาภ-ยศ-ศักดิ
ปรารถนา....................อยากได้
ธรรมวินัยไม่ถือสา............................ปฏิบัติ
หวัง(ผ้า)กาสาวพัสตร์ใช้....................บังหน้าหากินฯ
๕.ศีลมิขาดด่างพร้อย...........................รักษา
ระมัดระวังกริยา................................ทั่วพร้อม
สำรวมกาย-วาจา..............................สุจริต
จดจ่อจิตนอบน้อม.............................เนื่องด้วย(พุทธ)บัญญัติฯ
๖.ฝึกหัดสมาธิให้.................................เชี่ยวชาญ
อานาปานสติปาน..............................เครื่องค้น
นำสู่บรรลุฌาน(๔).............................สมาบัติ
ตัดนิวรณ์(๕)ผองพ้น..........................แม้ชั่วขณะเดียวฯ
๗.ขับเคี่ยวความคิดให้...........................สัมมา
อบรมจิตภาวนา.................................เพริศแพร้ว
ลดละกิเลสตัณหา..............................ทุจริต
ครองชีวิตคลาดแคล้ว.........................พ้นเหล่าโลกธรรม(๘)ฯ
๘.ดำเนินตามเป้าหมาย..........................นิพพาน
มรรคแปดเป็นปฏิญาณ........................มุ่งหน้า
ก่อกุศลดลดาล..................................การบวช
ไม่จำอวดวุ่นว้า..................................แค่เพี้ยงประเพณีฯ
๑๘ พฤษภาคม
๒๕๖๑
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น