ช่องว่างระหว่างคน : กลอนคติธรรม

ช่องว่างระหว่างคน : กลอนคติธรรม

๏   เพ็ญจันทร์...........................บางครัน สีขาว

บางครั้ง ก็ราว.........................เพชรพราว ไสว

บางที สีผ่อง...........................ดุจทอง อุไร

แต่คืน นี้ใย.............................กลับคล้าย กลายแดง

๏   พระจันทร์.............................ยังผัน แปรเปลี่ยน

ปักษ์ปน วนเวียน......................เสี้ยวเพียร เพ็ญแผลง

ประสา อะไร............................ใจคน จลแจง

จะไม่ เปลี่ยนแปลง....................แกร่งแข็ง กี่คน?

๏   จิตใจ....................................ใคร่จะ กลับกลอก

ยากเกิน จะบอก........................วันละ กี่หน?

หากไม่ มัวเมา..........................ขัดเกลา กระมล

หมั่นตรึก ฝึกตน........................มุ่งพ้น มลทิน

๏   คนมี.....................................ยินดี กิเลส

ไม่ ป ฏิเสธ..............................เจตนา ถวิล

หลงใน รสชาติ.........................ผัสสา ราคิน

ปรีติ ชีวิน................................ประคิ่น วินชา(ประคิ่นวินชา=ประคอง)

๏   บางคน..................................กระมล วิสุทธิ์

จะไม่ ยอมหยุด........................อุตส่าห์ ประหาร

กำจัด เมามัว............................ชั่วช้า สามานย์

ปรารถนา สะคราญ....................ปราณร่า อาลัย(ปราณ=ชีวิต)

๏    ต่าง(คน)ชอบ.........................ต่างกรอบ กติกา

น้อมกรรม นำมา........................สุทธา/สาไถย

แตกต่าง คติ.............................ชีวิต์ เป็นไป

ต่างแตก แยกไคล......................ไม่มา (ร่วม)คลุกคลี

๏   ต่างกระมล..............................บนความ แตกต่าง

ห่างไกล หนทาง........................ก่อสร้าง สุขี

ห่างไกล สาเหตุ.........................ทุกข์เทวษ ทวี

จนแทบ ไม่มี.............................สิ่งที่ คล้ายคลึง

๏   สามัคคี...................................แทบไม่ มีทาง

เผชิญ เหินห่าง..........................กว้างเกิน เอื้อมถึง

ต่างคน ต่างอยู่..........................ลู่ธรรม คำนึง

อย่ามัว รำพึง............................ถึงโลก (ใน)ฝันเลยฯ

๘ กรกฎาคม ๒๕๖๐