จุดจบของวิวัฒนาการ : กลอนเปล่า
๏ คนคือสิ่งมีชีวิต
ที่กล่าวได้ไม่ผิดว่าเป็นสุดยอดวิวัฒนาการ(บนโลก)
จนสามารถคิด-พัฒนาทักษะฝีมือเพื่อสร้างสรรค์
และสร้างปัญหา
เพื่อตอบสนองความปรารถนาของตน
๏ ความสามารถสร้างสรรค์
อีกนัยหนึ่งนั้นมันมีมากจนเหลือล้น
เกินความจำเป็นต่อชีวิต
เข้าใกล้ความเป็นวิปริตของคน
ที่ใครต่อใครมักใช้คำรน
ว่าตนคือสัตว์ประเสริฐกำเนิดมี
๏ เกินเลยกว่าเพื่อการอยู่รอด
คนแทรกสอดเข้าค้นหาทรัพยากร-บ่อนทำลายโลกนี้
เอามาตอบสนองความต้องการ
ผลิต-ผลาญทุกอย่างดั่งเสียสติ
ของกิน-ของใช้ถูกเสาะแสวงหา
ก่อนจะทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี
อุตสาหกรรมที่ทำให้ใครบางคนมั่งมี
คือกิจกรรมที่ทำลายโลกนี้
อย่างไร้ปราณี
อย่างมีหลักการ
๏ ความภาคภูมิใจในตัวตน
ขณะเดียวกันก็สับสนกับความขาดแคลนแก่นสาร
มีชีวิตเพื่ออะไร?
ไม่มีขอบเขตของความต้องการ
จิตใจที่ไม่อาจหรือไม่อยากควบคุม
สุมความทุกข์มาให้มากมายมหาศาล
ความเห็นแก่ตัว
มักเป็นที่มาของการกระทำชั่วช้าสามานย์
แผดผลาญสังคม
จนมักจมอยู่ในน้ำตา
๏ ความสามารถที่คนภาคภูมิใจ
ส่วนใหญ่ถูกใช้เพื่อทำลายโลกา
เพื่อให้คนได้สมในสิ่งที่ปรารถนา
นวัตกรรมทางวัตถุ
ที่บรรลุมูลค่าทางเศรษฐกิจ
เป็นต้นเหตุของวิกฤติสิ่งแวดล้อมที่ไร้สาระ
ผลกระทบจากความสูญเสียทางธรรมชาติ
ไม่อาจกระตุ้นคน
ให้ลดความดิ้นรนกระสันหา
จุดจบของวิวัฒนาการกำลังคืบใกล้เข้ามา
ขณะที่คนส่วนใหญ่ไม่ประสีประสาที่จะสำนึกเลยฯ
๔ เมษายน ๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น