โลกใกล้ถึงขีดจำกัด : กาพย์ฉบัง๑๖

โลกใกล้ถึงขีดจำกัด : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    เสียงลมผันผวนชวนสะพรึง.................พัดมาตะบึง

รำพึงถึงคราพายุฝน?

๏    ใบไม้ร่วงควงลิ่วหล่น.................ฝุ่นฟุ้งอลวน

สับสนอากาศ ณ บัดนี้

๏    ความแล้งแจ้งจัดปัถพี................เพราะแสงสุรีย์

หรือมีสิ่งอื่นสร้างพื้นฐาน

๏    ป่าที่ถูกบั่นกันดาร................แทบอันตรธาน

สิ้นไปไพศาลเกินการคะเน

๏    ชนยังมิพรั่นหันเห................ดั่งเด็กเกเร

เสเพลประพฤติยึดนิสัย

๏    เล่นสนุกสนานบันเทิงใจ................ขวนขวายจ่ายใช้

อย่างไร้สำนึกศึกษา

๏    ผลาญสิ่งแวดล้อมทรัพยา................ไม่คำนึงว่า

โลกาถึงขีดจำกัด

๏    ข้าวของเครื่องใช้สารพัด.................ต้องตรึกฝึกหัด

จัดการใช้สอยคอยหวงแหน

๏    ภายหน้าอย่าได้ขาดแคลน.................อดอยากลำบากแสน

เปลี่ยนโลกเป็นแดนโลกันตร์

๏    คอยแต่แค่ใคร่ใฝ่ฝัน................อยากมีชีวัน

เสมือนสวรรค์วิมานเอยฯ

๑๒ มีนาคม ๒๕๕๙