ธรรมธร : กลอนเจ็ด
๏ เวรกรรม นำพา
พบปะกับ..................สิ่งสรรพ อัประมาณ คืนวันเห็น
ทำดี ได้ดี
เท่าที่เป็น.............................ทำชั่ว ชั่วเช่น ลำเค็ญเคือง
๏ ไม่มี อะไร
มากไปกว่า......................ที่ทำ กรรมมา บุพพะเยื้อง
สิ่งใด
ใคร่ประกอบ ชอบเนืองๆ................เฉกเบื้อง บาทบท ปรากฏยล
๏ อย่าคอย น้อยใจ ในโชคชะตา.............ปัญญา
ประจักษ์ หลักเหตุ-ผล
สิ่งใด
เกิดก่อ ก็เพราะตน........................เป็นคน สร้างทำ ตามครรลอง
๏ อย่าโทษ
ดิน-ฟ้า-ดาราลิขิต.................ชีวิต มีกรรม นำสนอง
ก่อนทำ
กรรมใด ควรไตร่ตรอง..................วิตก บกพร่อง ต้องย้อนคืน(วิตก=ความคิด)
๏ พูดจา พาที
มีสัจจะ.............................จริยะ มารยาท อย่าขาดฝืน
หยาบช้า
กระด้าง อยู่ยั่งยืน.......................ฝังพื้น ฐานจิต ทิศ อบาย
๏ ทุจริต คิดชั่ว
มัวเมาบาป........................เข็ดหลาบ กระมล เกรงผลร้าย
สำนึก ตรึกตัว
กลัว-ละอาย........................เครื่องหมาย ความดี ของวีรชน
๏ เชื่อบุญ-บาปกรรม
นำอุกฤษฏ์....................ชีวิต สิทธา สามิตหน(สามิต=ความเป็นเจ้าของ)
ลดละ กิเลส
คือเลศกล..............................ปุถุชน พ้นหลุด วิสุทธิ์ไท
๏ เชื่อใน ความดี
มีผลแน่.............................ถึงแม้ รอนาน สักปานไหน
สังคม
รอบข้าง เลวอย่างไร.........................ไม่หวั่น สั่นคลอน ธรรมธรเทอญฯ(ธร=การทรงไว้)
๑๑ มีนาคม
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น