คนไทยจงเข้าใจพระ : กลอนแปด
๏ พระต้อง(ยาก)จน คนไทย
เข้าใจเถิด.............ทรัพย์ประเสริฐ เทิดถือ คือมรรคผล
ลาภสักการ
ลานสิ้น หยุดดิ้นรน.........................เพื่อหลุดพ้น ทุกขเภท กิเลสภาร
๏ บิณฑบาต มาดเพียง
เลี้ยงชีวิต....................มิควรคิด ติดรส ชาติอาหาร
กินเพื่ออยู่
อยู่เพื่อ อุดมการณ์...........................อุปาทาน ตัณหา ขจัดไกล
๏ เพื่อบรรเทา
หนาว-ฝน-ร้อนรนเบียด...............(หา)ใช่ละเมียด เลิศอยู่ หรูหราศรัย(ศรัย=อาศัย)
สะสมทรัพย์
สมบัติ วัตถุใด...............................นั่นไม่ใช่ หน้าที่ ภิกษุทำ
๏ ผ้าจีวร เพื่อบัง
สังขารปิด..............................อย่าวิจิตร พิสดาร ขานเลิศล้ำ
ดูแลง่าย
ใช้ง่าย ไม่ระกำ..................................เพื่ออุปถัมภ์ สมณเพศ เจตนา
๏ พักสถาน อันเงียบ
สงัดคน.............................สละพ้น มลทิน ศีลรักษา
สมถะ-วิปัสสนะ
ภาวนา.....................................เพ่งจิตรา สมาธิ วิมุตติปอง(จิตร=จิต)
๏ ไร้สาระ สมณะ
บรรดาศักดิ์.............................แต่งล่อดัก มักได้ หมายมัวหมอง
ผลประโยชน์
ยศตำแหน่ง แย่งปกครอง.................ผิดครรลอง ครองธรรม คำวินัย
๏ เอาแนวคิด ของโลกย์
ซุกอกพระ.....................มีแต่จะ สกปรก รกสาไถย
เอาความอยาก
มากมี ชี้นำใจ..............................พระจึงเป็น เดนไพร่ จัญไรพาล
๏ โยมต้องรู้ หน้าที่
มีต่อพระ...............................พระต้องมุ่ง สมถะ มาตรฐาน(สมถะ=มักน้อย)
ไม่ทำตาม
หน้าที่ สิสามานย์................................เสมือนการ วินาศ
ศาสนา(พุทธ)เอยฯ
๒๒ กุมภาพันธ์
๒๕๕๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น