ต้นหญ้าริมทางรถไฟ : กาพย์ฉบัง๑๖

ต้นหญ้าริมทางรถไฟ : กาพย์ฉบัง๑๖

๏    ต้นหญ้าริมทางรถไฟ....................ขาดคนสนใจ

(กลับ)เติบใหญ่ได้ให้ดอกสวย

๏    (สี)แดงอมชมพูดูระรวย.................พองฟูชูสลวย

อาบด้วยอายแดดที่แผดเผา

๏    ก้านใบไกรย้อนอ่อนเยาว์..................ไม่มองหมองเศร้า

แม้เจ้าอยู่ในเนินไหล่หิน

๏    กันดารแก่การหากิน.................อุ้มชูชีวิน

โดยไม่ดิ้นรนทนทะยาน

๏    หยัดสู้อย่างผู้สุขศานติ์.................โสภีพิมาน

มิปานปรากฏบทจร

๏    ลมจูบลูบไล้ไหวอ่อน................โยนย้ายไป่คลอน

ผ่อนคลายไปตามกระแส

๏    หนักแน่นในทรวงดวงแด..................ตราตรึงถึงแม้

ถูกแลไร้ค่าหาประสงค์

๏    สุจริตจิตร่ำดำรง................ศีลธรรม์มั่นคง

มิพร่ำจำนง(มุ่งหมายผู้ใด)จงใส่ใจ

๏    ตนเป็นที่พึ่งตรึงไตร................ศรัทธาอาศัย

เมินขอพึ่งใครให้ติฉิน

๏    พอใจในวิถีชีวิน................ประณีตติดดิน

ไม่สิ้นสรรค์สร้างสล้างเอย ฯ

๑ ตุลาคม ๒๕๕๘