ปล่อยวางบ้างเถิด : กลอนคติสอนใจ
๏ เมฆพร้อย ลอยผ่าน.....................บันดาล
บาลบ่ม ร่มเงา
ครู่เดียว
เปลี่ยวเปล่า.........................แสงแดด แผดเผา ราวไฉน
ละเลย
อุรา.....................................ดีกว่า จะมา ใส่ใจ
กับเรื่อง
เกินไกล.............................เกินให้ สามารถ จัดแจง
๏ ชะตา
ชีวิต..................................บ่อยครั้ง ช่างคิด ไม่ตก
เรื่องรุม
สุมอก..................................เรื่องรก รุงรัง ฝังแฝง
เกินกรรม
ดำริ..................................เกินสติ ปัญญา จะปรับแปลง
กระทบ
ตบแต่ง................................เสียดแทง แรงเร่า เผาทรวง
๏ เท่าที่
ทำได้................................ทำใจ ได้แต่ ปล่อยวาง
หลายสิ่ง
หลายอย่าง.........................โลกกว้าง สร้างไว้ อย่าไปห่วง
อิทธิพล
คนหลาก.............................ฉุดกระชาก ดักไส ใดปวง
ประทุ
ลุล่วง.....................................สู่ห้วง ปัญหา สาธารณ์
๏ เท่าทัน
ปัญหา.............................บากบั่น ปัญญา ปรารภ
ทำใจ
ให้สงบ...................................บรรจบ ขบคิด จิตศานติ์
กุศล
สำรวม.....................................สวมรับ กับสถา นการณ์
กังวล
พ้นผ่าน..................................กังวาน บานเบิก เกริกทวี
๏ บางอย่าง
หวังได้..........................บางอย่าง อย่าได้ ไปหวัง
ทำเกิน
กำลัง....................................จะยัง ทุกข์ใหญ่ ไร้สุขี
มองเป็น
เวรกรรม..............................ทำใจ อย่าไป โศกี
โสมนัส
ทัศนีย์..................................สวัสดี ปรีชา ประชัย
๏ ปล่อยวาง
บ้างเถิด.........................ประเสริฐ ประสิทธิ์ จิตรา
บริหาร
ชีวา......................................ใช่ว่า จะตะลุย ดุ่ยๆไม่
รู้เร่ง
รู้ผ่อน.......................................รู้หย่อน รู้หยุด ฉุดใจ
รู้สัจ
วิสัย.........................................ทำให้ สอดคล้อง ต้องการณ์เทอญ ฯ
๒๕ กันยายน ๒๕๕๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น